Αποφεύγοντας την αντιπαράθεση με τον Μιλτιάδη Τασούλη, γιατί η ανούσια κόντρα δεν θα βοηθήσει στο να δοθούν απαντήσεις, δεν θα μπω στη διαδικασία της συζήτησης περί του τι είναι λαϊκισμός, τι είναι ρεαλισμός και τι είναι κυνισμός. Ούτε θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω τι είναι εκτός τόπου και χρόνου και τι είναι εντός τόπου και χρόνου. Μακριά από μένα επίσης απόψεις για κλείσιμο του εργοστασίου των ΕΛΠΕ. Μέτρα πρέπει να παρθούν κι όχι να κλείσει. Όσο για τη μεταφορά του είναι μια διαδικασία που ακόμα και αν συναινέσουν τα ΕΛΠΕ θα κρατήσει πολλά χρόνια.
Δεν θα κάνω κρίσεις, αλλά με βάση την απάντηση που έδωσε ο κύριος Τασούλης θα του απευθύνω ορισμένες ερωτήσεις, γιατί είναι γνώστης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γενικά και του δήμου Κορδελιού Ευόσμου ειδικότερα. Θα μου επιτρέψει βέβαια να αναφέρω πως το άρθρο, στο οποίο απάντησε, δεν έγραφε πουθενά να φύγουν τα ΕΛΠΕ ή να κλείσουν. Ας μου επιτραπεί λοιπόν να διατυπώσω ορισμένες ερωτήσεις προς τον κύριο Τασούλη:
- Γνωρίζει πως τα ΕΛΠΕ δεν παραδέχονταν πως είναι η πηγή της δυσοσμίας μέχρι να ανακοινωθεί η έκθεση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης;
- Γνωρίζει πως τα ΕΛΠΕ δεν παραδέχονται πως είναι η πηγή της δυσοσμίας ακόμα και μετά την έκθεση του ΑΠΘ;
- Πώς φαντάζεται ότι μπορεί να γίνει κάποια συνεννόηση όταν η βιομηχανία λέει πως κάνει έργα για τον περιορισμό της δυσοσμίας, αλλά κατά τη γνώμη της δεν είναι εκείνη η αιτία της δυσοσμίας;
- Τι ακριβώς εννοεί όταν λέει ότι ο δήμος είναι υπεύθυνος κι αυτός για την ομαλή λειτουργία των ΕΛΠΕ και για τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων;
- Τα αναγκαία μέτρα για πότε τα προσδιορίζει; Πόσο, κατά τη γνώμη του, θα πρέπει να περιμένουν οι κάτοικοι του δήμου πνιγμένοι στη δυσοσμία για να συνεργαστούν όπως πρέπει ο δήμος, η βιομηχανία, η Περιφέρεια και η κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματα;
- Πόσα χρόνια είναι ρεαλιστικό να περιμένουν οι κάτοικοι του δήμου για να συνεργαστούν ο δήμος, η βιομηχανία, η Περιφέρεια και η κυβέρνηση, ώστε να μπορούν να κοιμηθούν το καλοκαίρι με ανοιχτά παράθυρα και να μην ξυπνήσουν από τη βρώμα, ώστε να απλώσουν τα ρούχα τους στο μπαλκόνι να στεγνώσουν και να μην χρειαστεί να τα πλένουν ξανά γιατί βρώμισε;
- Δεν γνωρίζει ότι το Αθλητικό Πάρκο της ΕΚΟ κατασκευάστηκε με χρήματα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και του πρώην δήμου Ελευθερίου Κορδελιού;
- Από που και ως που η ανέγερση κλειστού γυμναστηρίου για την αποκατάσταση μέρους της ζημιάς που έκαναν τα ΕΛΠΕ καταστρέφοντας το Αθλητικό Πάρκο της ΕΚΟ, βαφτίζεται εταιρική κοινωνική ευθύνη και χορηγία;
- Ως στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος τι έκανε για να συνεργαστούν δήμος, Περιφέρεια, επιστημονική κοινότητα, Υπουργεία προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα; Πόσον καιρό πιστεύει ότι μπορεί να πάρει ένας τέτοιος συντονισμός και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
- Ο καλόπιστος διάλογος, στον οποίο αναφέρεται, πότε πιστεύει ότι θα δώσει λύση;
- Όταν μιλάει για ψέματα και στρουθοκαμηλισμό με τα οποία κάποιοι εξασφαλίζουν την ύπαρξή τους στο δημόσιο διάλογο σε ποιους αναφέρεται; Αναφέρεται σε όσους έψαχναν να βρουν την αιτία της δυσοσμίας οπουδήποτε αλλού εκτός από τα ΕΛΠΕ ή σε κάποιους άλλους που διέδιδαν ότι η δυσοσμία προήλθε από «πατάτα» των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ;
- Θα αντιμετωπίσει όσους αντιδρούν στη ρύπανση και τη δυσοσμία τοποθετώντας τους απέναντι στους εργαζόμενους των ΕΛΠΕ και σε όσους παίρνουν χορηγίες από τα ΕΛΠΕ; Θα πορευτεί με τον κοινωνικό αυτοματισμό;
- Τέλος, για το φακέλωμα, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, δημοτικών συμβούλων και πολιτών που δραστηριοποιούνται στην υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος άκουσε τίποτα; Πόσο καλοπροαίρετη συνεργασία πιστεύει πως μπορεί να υπάρξει μεταξύ των φακελωμένων και αυτών που τους φακέλωσαν; Για το πρόστιμο που επιβλήθηκε από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών δεδομένων γνωρίζει κάτι;
Μουμουλίδης Σταύρος
ΥΓ. Στις παραπάνω ερωτήσεις μπορεί να απαντήσει και όποιος άλλος υποψήφιος δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος έχει τις ίδιες απόψεις με τον κύριο Τασούλη. Ίσως μάλιστα στις παραπάνω ερωτήσεις θα έπρεπε να απαντήσουν όλοι ανεξαιρέτως, ώστε την επομένη των εκλογών να ξέρουν οι κάτοικοι του δήμου τι έχουν να περιμένουν από τον καθένα.