Όταν γράφτηκε στην «Αγκίδα» κείμενο για το έργο της κυρίας Σοφίας Τριανταφυλλίδου ως υπεύθυνης των παιδικών σταθμών, λάβαμε και τηλεφωνήματα, λάβαμε και άθλια μηνύματα, διαβάσαμε και άθλια σχόλια.
Χθες, μετά τη δημοσίευση του άρθρου για το γεγονός ότι υπήρχε πριν από τέσσερα χρόνια μόνο ένας βρεφονηπιακός σταθμός σε ολόκληρο το δήμο Κορδελιού Ευόσμου κι αυτός στο Ελευθέριο Κορδελιό, ούτε τα τηλέφωνα ήχησαν, ούτε μηνύματα λάβαμε, ούτε σχόλια διαβάσαμε. Σιγή ιχθύος από τους θρασύτατους που προχθές νόμισαν ότι θα βγούνε κι από πάνω.
Στο δεύτερο μεγαλύτερο δήμο της βόρειας Ελλάδας με το μεγαλύτερο νεανικό πληθυσμό, με τα περισσότερα νέα ζευγάρια, πριν από τέσσερα χρόνια υπήρχε μόνο ένας βρεφονηπιακός σταθμός κι αυτός στο Ελευθέριο Κορδελιό! Αυτομάτως δηλαδή αποκλείονταν από την προσχολική αγωγή των δομών του δήμου οι μισές ηλικίες.
Στον τεράστιο δήμο με τους ανύπαρκτους βρεφονηπιακούς σταθμούς, κάποιοι έχουν το θράσος να θέλουν να πάρουμε τον πήχη και να μετρήσουμε το έργο τους για να το αξιολογήσουμε και θετικά. Ε δεν θα μας τρελάνουν. Σ’ έναν δήμο που έπρεπε να γίνονται δέκα και γινόταν ένα, δεν πρόκειται να χειροκροτήσουμε αυτό το ένα σαν τους ιθαγενείς που τους μοίρασαν καθρεφτάκια.
Σ.
