Ανοίγεις την πόρτα του διαμερίσματος στις 7 ώρα πρωινή και η βρωμιά μπαίνει από το διάδρομο της οικοδομής πριν προλάβεις να κάνεις βήμα.
Πάει να ανεβεί η πίεσή σου, αλλά το ξανασκέφτεσαι. Η δυσοσμία ήρθε να σου πει τα κάλαντα λίγο μετά τα Χριστούγεννα και λίγο πριν την Πρωτοχρονιά. Γιατί θυμώνεις, λοιπόν, αυτές τις άγιες μέρες;
Ανοίγεις την πόρτα διάπλατα να μπει η δυσοσμία για να σου πει τα κάλαντα. Χώρια που μπορεί η οσμή να είναι μία εμμονή δική σου και της υποκειμενικής σου μύτης. Παντού βλέπεις φαντάσματα και οσφραίνεσαι δυσοσμίες.
Ηρεμείς και απολαμβάνεις τα κάλαντα από τη δυσοσμία. Το μόνο που σε λυπεί είναι το γεγονός πως μαζί με τη δυσοσμία δεν ήρθε και ο δήμαρχος για να σου επαναλάβει πως η μύτη σου είναι εμμονική.
Αφού η δυσοσμία έψαλλε τα κάλαντα, κλειδώνεις την πόρτα και πηγαίνεις για το πρωινό τρέξιμο. Επιτέλους αρχίζει να ξημερώνει κι εσύ αρχίζεις να ξυπνάς καθώς τρέχεις στις πράσινες διαδρομές του δημάρχου δίπλα στα πράσινα άλογα. Η πρωινή ιστορία της δυσοσμίας ήταν τελικά ένα κακό όνειρο.
Σ.
