Του Γιάννη Καμαρινού
Είναι ένας αχάριστος που η «Αγκίδα» τον υπεράσπισε όταν δεν τον υπεράσπιζε κανείς, όταν τον έλεγαν όλοι κλέφτη και απατεώνα, όταν δεν είχε βρεθεί κανένα άλλο Μέσο Ενημέρωσης να γράψει μια θετική κουβέντα γι’ αυτόν.
Είναι ένας αχάριστος που η «Αγκίδα» στάθηκε δίπλα του με την αρθρογραφία της τότε όταν ούτε τα φιλαράκια του δεν τολμούσαν να κάνουν «like» στα άρθρα της «Αγκίδας» που τον υπεράσπιζαν και πολύ περισσότερο να τα κοινοποιήσουν.
Η «Αγκίδα» τον υπεράσπισε και αποδείχτηκε ότι τον υπεράσπιζε δίκαια όσον αφορά το νομικό σκέλος, γιατί τελικά δεν τεκμηριώθηκαν με στοιχεία οι κατηγορίες εναντίον του.
Επειδή όμως δεν είμαστε ούτε χθεσινοί, ούτε παιδάκια, ξέρουμε ότι σ’ εκείνες τις υποθέσεις υπήρχε και το ηθικό μέρος και αυτό είναι ότι δεν δύναται άνθρωπος που πουλάει επαναστατική κουλτούρα να κερδίσει έστω μισό τετραγωνικό μέτρο εκμεταλλευόμενος τη θέση του.
Το ευχαριστώ αυτού του αχάριστου είναι να τριγυρνάει και να λέει αθλιότητες σε βάρος του μόνου Μέσου Ενημέρωσης που τον υπεράσπισε όταν κανένας άλλος δεν τον υπερασπιζόταν. Αυτός είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου και έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν υπάρχει κανένας πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα.
Τι ήθελε ο αχάριστος από την «Αγκίδα»; Ήθελε να του κάνει πλάτες στις περίεργες κωλοτούμπες του και να υπερασπίσει κι αυτόν και τους περίεργους ανθρώπους με τους οποίους αποφάσισε να συναναστραφεί. Ουσιαστικά ήθελε από την «Αγκίδα» να χορεύει στους δικούς του ρυθμούς. Θέλει από την «Αγκίδα» να ασκεί κριτική όπως αυτός νομίζει. Θέλει από την «Αγκίδα» να φορτώσει τη νέα διοίκηση με ευθύνες άλλων.
Αναρωτιέμαι μήπως θέλει να χρεώσει η «Αγκίδα» στη νέα διοίκηση και στον Αλεξανδρίδη και τίποτα ανταλλαγές ρυμοτομούμενων! Θέλει άραγε;
Αυτά προς το παρόν γιατί ορισμένοι νομίζουν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.