Ένας άνθρωπος έχει βρεθεί στο παρελθόν, για αρκετό καιρό, σε θέση ευθύνης και θέλει να καταλάβει ξανά την ίδια θέση.
Ένα Μέσο Ενημέρωσης ασκεί κριτική σ’ αυτόν τον άνθρωπο για το έργο που έκανε σ’ αυτήν τη θέση ευθύνης, εκτιμώντας το ως μηδαμινό.
Ο ίδιος θεωρεί ότι το έργο του δεν ήταν μηδαμινό και απειλεί το Μέσο Ενημέρωσης ότι θα κάνει αγωγές γιατί τον συκοφαντεί. Μάλιστα ο ίδιος παραθέτει το έργο του, το οποίο δεν καλύπτει ούτε το 1/10 ή το 1/15 όσων έπρεπε να κάνει, αλλά αυτό δεν έχει έτσι κι αλλιώς καμία σχέση με τις απειλές του.
Ο άνθρωπος αυτός απειλεί με αγωγές όχι γιατί τον έβρισαν, όχι γιατί τον σπίλωσαν, αλλά γιατί έκριναν το έργο του ως μηδαμινό, επειδή ήταν μηδαμινό, αλλά και να μην ήταν μηδαμινό θα μπορούσε να παραθέσει το «σπουδαίο» έργο του ως απάντηση στην κριτική.
Η αντίδρασή του στην πολιτική κριτική είναι η απειλή, γιατί θεωρεί ότι πρέπει μόνο να τον επαινούν και γιατί προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες να πάρει τη θέση ευθύνης και να τη διαχειριστεί με χαμόγελα και χειραψίες, όπως έκανε στο παρελθόν.
Ένα ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο άνθρωπος αυτός μπορεί να αναλάβει θέσης ευθύνης. Τι έργο μπορεί να παράξει ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος παίρνει εχθρική θέση απέναντι στην κριτική;
Δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι εάν επιλεγεί ένας τέτοιος άνθρωπος για θέση ευθύνης, αν πρέπει να αποκαλυφθεί και το όνομά του και τα μηνύματά του με τα οποία απειλεί Μέσο Ενημέρωσης. Αυτό δεν είναι σωστό;
Σ.
