Τελείωσε η παρέλαση από το Ελευθέριο Κορδελιό, που πραγματοποιήθηκε στην οδό Καραμανλή για πρώτη φορά, επιλογή που, όπως αναφέρθηκε σε ανακοίνωση του νυν δημάρχου, ήταν για να τιμήσει τα Ελευθέρια. Η παρέλαση πραγματοποιήθηκε με πολύ καλό καιρό και οι γονείς με τα παιδιά τους πλημμύρισαν τα πεζοδρόμια για να υποδεχθούν με το θερμό τους χειροκρότημα όλα τα παιδιά που εκπροσωπούσαν τα σχολεία της δημοτικής ενότητας.
Οι σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό στην διάρκεια της, ήταν πολλές.
Πόσο όμορφες στιγμές χαρίζει η νέα γενιά δημοτών μας, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο παιδί. Ομορφιά, ζωντάνια, καθαρά βλέμματα.
Πόσο μεγάλη ανάγκη έχει η νεολαία μας από σχολικούς χώρους, για να γίνει η παρουσία τους στα μαθητικά τους χρόνια, με αξιοπρέπεια και με όσους όρους με τα παιδιά των άλλων δήμων, που δεν έχουν υπόγειες αίθουσες για χώρους διδασκαλίας ή προκάτ αίθουσες που έχουν ημερομηνία λήξεως, που προφανώς δεν τηρούνται ή δεν θα τηρηθούν.
Πόσο επιτακτική ανάγκη και υποχρέωση όλων των μεγαλύτερων (γονέων και μη) για να διεκδικήσουμε καλύτερη και πιο ανθρώπινη σχολική ζωή για τα παιδιά τα δικά μας, του γείτονα, της γειτονιάς, του δήμου εν συνόλω.
Πόσο περηφάνια μπορεί κάποιος να αισθανθεί βλέποντας τα παιδιά του Ειδικού Σχολείου, περπατούν μπροστά σε όλο τον κόσμο και να ανοίγουν την παρέλαση, αλλά από την άλλη πόσο άβολα να αισθάνεται για τον χώρο που τους παραχωρεί ο δήμος, εδώ και πολλά χρόνια, που δεν ανταποκρίνεται σε καμία απαίτηση που πρέπει να έχει ένας σχολικός χώρος για εκπαίδευση μαθητών.
Πόσο λείπει μια φιλαρμονική ορχήστρα για να παίζει τα τραγούδια των παρελάσεων, των επισήμων εορτών και να δημιουργεί σε ετήσια βάση, πολλές φορές, μουσικό και πολιτιστικό περιεχόμενο για τους δημότες.
Πόσο άδικο είναι να υπάρχει ακόμα και σε αυτές τις όμορφες στιγμές, τεράστια διάκριση μεταξύ των δύο κοινοτήτων που αποτελούν τον δήμο με την συνένωση τους. Στο μεν Εύοσμο να υπάρχει αξιοπρεπής χώρος για τους επισήμους, με εξέδρα και καθίσματα, ενώ στα Ελευθέρια που πέρασαν όλα τα σχολεία της περιοχής και του Κορδελιού, να υπάρχει χώρος χωρίς εξέδρα, χωρίς καρέκλες, με υποτυπώδη διακριτικά όρια μιας κοκκινόλευκης αλυσίδας, που υπέθετε ο καθένας πριν ξεκινήσει η παρέλαση, πως μάλλον εκεί θα είναι οι επίσημοι. Δεν μπορεί να υπάρχει άλλη πρόνοια για τις δύο περιοχές. Δεν μπορεί να υπάρχει ούτε εκδικητικότητα, ούτε έλλειψη σεβασμού πάνω από όλα για τα ίδια τα στελέχη της διοίκησης και μετά για όλους τους άλλους επισήμους.
Πόσος πολιτικός πολιτισμός χρειάζεται ο δήμος μας, για να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες που θα βοηθήσουν στην αξιοπρεπή θητεία δημοτικού συμβουλίου, χωρίς απουσίες για τους εκλεγμένους που δεν είναι διοίκηση, χωρίς αλληλοφαγωμάρα ανθρώπων της ίδιας παράταξης που δεν θα πάρουν κάποια αντιδημαρχία, χωρίς “καβάλημα του καλαμιού” από τους διοικούντες που θα δρουν με υπεροψία, με συνεργασίες που θα υλοποιήσουν προγράμματα υπέρ του δήμου.
Τελειώνει μια θητεία, αρχίζει μια άλλη. Δυστυχώς για αρκετές θητείες δημοτικών συμβουλίων δεν έχουμε δει, ως δημότες, χειροπιαστά αποτελέσματα ως προς την καλυτέρευση της καθημερινότητάς μας. Ο ρόλος όλων μας, είναι να ελέγξουμε και να διεκδικήσουμε και από την νέα διοίκηση έργα και όχι λόγια. Ο κόσμος πάντα ξέρει να επιβραβεύει κάτι, όταν γίνεται σωστά ή να γυρίσει την πλάτη του. Στο χέρι της κάθε διοίκησης είναι.
Τσιότσος Αθανάσιος
Απίστευτες παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου με την υπογραφή της διοίκησης Μανδαλιανού
Λαμπρότητα με τον εθνικό ύμνο από κασέτα δεν γίνεται
Τέτοια μεγαλοσύνη δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε