Πολιτικοί που ρίχνουν μπροστά την ιατρική τους ιδιότητα για να καλυφθούν πίσω από αυτήν, είναι γιατί ως πολιτικοί πέρασαν και δεν άγγιξαν.
Πολιτικοί που, πολύ χειρότερα, ως πολιτικοί εντάσσουν τον εαυτό τους στην ιατρική κοινότητα προκειμένου να καταδείξουν ότι η πολιτική κριτική που τους ασκείται αφορά την ιατρική κοινότητα και όχι τους ίδιους, είναι γιατί όχι απλώς από την πολιτική πέρασαν και δεν άγγιξαν αλλά πέρασαν και άφησαν πίσω τους συντρίμμια.
Πολιτικοί που φτάνουν να προσπαθούν να καλυφθούν στο κέντρο της ιατρικής κοινότητας και πίσω από τραγικά δυστυχήματα για να ξεφύγουν λίγες ημέρες από την πολιτική κριτική, είναι γιατί θέλουν να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα.
Πολιτικοί που οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους συνεχώς όταν μιλούν για την πολιτική τους υπόσταση αναφέρονται στην επιστημονική τους αρτιότητα, είναι γιατί προσπαθούν να βάλουν το «καλός γιατρός» (και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς) στη μια πλευρά της ζυγαριάς για να ισορροπήσει η ζυγαριά που στην άλλη πλευρά της υπάρχει το «πολιτικός». Εάν ήταν καλοί πολιτικοί δεν θα χρειαζόταν να μιλάμε συνεχώς για το πόσο καλοί γιατροί είναι. Αυτό το ξέρουμε.
Ο Μανώλης Αναγνωστάκης δεν ήταν πολιτικός. Ήταν από τους μεγαλύτερους ποιητές που έβγαλε αυτός ο τόπος. Πόσοι γνωρίζουν ότι ήταν γιατρός;
Βασίλης Κιμ.