Επειδή η Δημοτική Αρχή, έχει αποδειχθεί κάτω του μετρίου για το θέμα του ΘΕΠΑΝ και σε όλα τα στάδια του θέματος, εμείς οι κάτοικοι, τρέχουμε και βρίσκουμε έγγραφα, μελετάμε την νομοθεσία και προσπαθούμε να μην χαθεί – από έλλειμμα ενδιαφέροντος των Αρχών – περιουσία 7 στρεμμάτων (που κοστολογούνται περίπου 7 εκατομμύρια), ας πάμε το ζήτημα ένα βήμα παρακάτω.
Για την διεκδίκηση του οικοπέδου του ΘΕΠΑΝ, η Μητρόπολη εμφανίζει μία συμβολαιογραφική δήλωση του 1977 και την έχει κάνει σημαία. Έχει εγκυρότητα; Μπορεί ένα δικαστήριο να την δεχθεί; Και αν όχι, γιατί;
Υπάρχει ο νόμος 3800/18-19.12.1957 με τίτλο «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των περί προστασίας και διοικήσεως των δημοσίων κτημάτων κειμένων διατάξεων,ως και των διεπουσών τον εν Δωδεκανήσω Οργανισμόν ν. 2100/1952 κλπ.», στον οποίο ρυθμίζονται οι όροι για την κυριότητα των συγκεκριμένων χώρων.
Σύμφωνα με αυτό τον νόμο, η συμβολαιογραφική δήλωση, δεν πληροί κάποιες προϋποθέσεις
- Αναφέρεται πως υπάρχει κυριότητα της Εκκλησίας επί των κτημάτων όταν «τελούντα υπό την νομήν και κατοχήν τούτων από της απελευθερώσεως του Ελληνικού Κράτους και διά τα οποία δεν υφίστανται νόμιμος τίτλος της μεταβιβάσεως ταύτης, λόγω αδυναμίας κτήσεως τοιούτου κατά το ἐπί Τουρκοκρατίας υφιστάμενον καθεστώς, θεωρούνται ως περιελθόντα κατά πλήρες δικαίωμα κυριότητος εις τους ναούς τούτους από της κτήσεώς των.
Επειδή δεν έχουμε να κάνουμε με έκταση που προέρχεται ως κυριότητα από την οθωμανική αυτοκρατορία στην εκκλησία ή σε κάποιον ιδιώτη ώστε αυτός να δώσει την έγγραφη συναίνεση σε συμβολαιογραφική πράξη, δεν μπορεί να διεκδικηθεί.
- «Η τυπική αύτη τακτοποίησις του δικαιώματος κυριότητος επί των κτημάτων του προηγουμένου εδαφίου, συντελείται δια μεταγγραφής εις τα βιβλία των μεταγραφών του εγγράφου της συναινέσεως του εμφανιζομένου ως κυρίου των κτημάτων ή των ειδικών ή καθολικών διαδόχων τούτου, συντασσομένου ενώπιον συμβολαιογράφου».
Δεν υπάρχει έγγραφη συναίνεση του πραγματικού κυρίου δικαιούχου για παραχώρηση κτήσης, καθώς πραγματικός κύριος του ακινήτου των πρώην κοιμητηρίων ήταν το ευρύτερο δημόσιο, από τη στιγμή που κανένας άλλος δεν είχε τίτλο κυριότητας.
- «Για την κατασκευή οικοδομών, η Μητρόπολη θα έπρεπε να προσκομίσει Πιστοποιητικό από το αρμόδιο υποθηκοφυλακείο περί μη διεκδικήσεως του ακινήτου από το Δημόσιο ή Ο.Τ.Α. (αναφέρεται ρητά περί μη διεκδικήσεως από το Δημόσιο ή Ο.Τ.Α). και Συμβολαιογραφική πράξη συναινέσεως»,
κάτι που προφανώς δεν θα μπορούσε να προχωρήσει, γιατί θα αναγνώριζε την κυριότητα στον Δήμο και ο Δήμος δεν θα συμφωνούσε. Και επίσης, δίνει ξεκάθαρα δικαίωμα διεκδίκησης στον Δήμο.
- Να σημειωθεί, επιπλέον, πως μετά την μεταφορά των Κοιμητηρίων (με έξοδα του Δήμου) και επειδή η χρησιμοποίηση του χώρου ήταν από τον Δήμο για να εξυπηρετεί δημοσιολογικό σκοπό, είναι «εκτός συναλλαγής» σύμφωνα με το άρθρο 966 του Αστικού Κώδικα, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να το διεκδικήσει κανένας.
- Και εννοείται πως είναι δυνατόν να κατακυρώνεται ένα ακίνητο (πόσο μάλλον όταν πρόκειται για δημόσια περιουσία και μάλιστα τέτοιας μεγάλης αξίας) με μία απλή συμβολαιογραφική δήλωση.
Ο Δήμος, μέχρι τώρα έχει επιδείξει μία τεράστια ολιγωρία. Στην αρχή, υιοθετούσε πως ο χώρος ανήκει στην Εκκλησία, μετά δεν έβρισκε έγγραφα (που υπάρχουν και έχουν δημοσιευθεί, από έρευνα πολιτών), μετά πανηγύριζε ότι έκανε καλή συμφωνία για να πληρώνει στην Εκκλησία ενοίκιο. Μετά, ότι δεν θα πληρώσει αναδρομικά όλα τα ενοίκια. Τι να θυμηθεί κανείς!
Γιατί αυτές τις ενέργειες και τις κινήσεις για να βρεθούν έγγραφα ή κρίσιμες νομοθετικές ρυθμίσεις, δεν τις έχεις κάνει ποτέ ο Δήμος; Δεν έχει χρόνο; Εξυπηρετεί κάτι; Τους είναι αδιάφορο το θέμα;
Ότι κι αν είναι, θα πρέπει κάποια στιγμή, να κάνει σωστά την εργασία που του έχει ανατεθεί με την ψήφο των πολιτών, για να διασφαλίζει την περιουσία του. Επιτέλους, δεν μπορεί να υπολείπεται ή να τον υποκαθιστούν οι πολίτες, για όλα τα σημαντικά θέματα!
Υγ: Τις ίδιες ευθύνες προφανώς έχει και η Κοινότητα του Ελευθέριου-Κορδελιού. Να μην το ξεχνάμε και να μην βγαίνει από το κάδρο!
Τσιότσος Αθανάσιος
