Η απόγνωση των μελών της διοίκησης, όσο πλησιάζουμε προς τις δημοτικές εκλογές, θα τους κάνει εφευρετικούς. Τυχεροί όσοι γνωρίζουν κάποιο μουσικό όργανο. Θα το λαλάνε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, σε δρόμους και σε πλατείες αλλά μπροστά τους δεν θα έχουν ανοιχτή τη θήκη του μουσικού οργάνου ή κάποιο καπέλο ή κάποιον κουμπαρά για να μαζεύουν παράδες. Μπροστά τους θα έχουν την κάλπη για να μαζεύουν ψήφους.
«Δώσε ένα ψηφαλάκι στον πλανόδιο μουσικό»!
Ό,τι όργανο ήξερε ο καθένας θα το βγάλει και θα αρχίσει να το λαλάει προκειμένου να μαζέψει καμία ψήφο. Αλίμονο σε όσους δεν ήξεραν να παίζουν κάποιο όργανο. Θα πρέπει να στρωθούν να μάθουν. Ταχύρρυθμα θα πρέπει να κάνουν. Βέβαια, για να μην παιδεύονται μπορούν να αρπάξουν έναν τενεκέ με κομμένο πάτο και να τον βαράνε. Μετά θα τον γυρίζουν ανάποδα και θα μαζεύουν τις ψήφους.
«Καλέ κυρία δώσε κι εσύ μία ψήφο για τον ταλαίπωρο μουσικό»!
Από την άλλη, για να μην βάζουν τον κόσμο να σκέφτεται γιατί λαλάνε τα όργανά τους, μπορούν να πάρουν την κάλπη και να κοπανάνε εκείνην. Αφού τελειώσουν το κοπάνημα, θα την τριγυρίζουν στον κόσμο και θα είναι ξεκάθαρο τι γυρεύουν. Με αυτόν τον τρόπο και τον κόσμο δεν θα παιδεύουν να καταλάβει τι γυρεύουν και όσοι δεν ξέρουν κάποιο όργανο δεν θα παιδευτούν να μάθουν. Θα βαράνε την κάλπη που την γνωρίζουν καλά.
Κώστας Καρακώστας