Όταν έφτασε στα χέρια μου το κείμενο των εκτελεστών της Φιλαρμονικής του δήμου μας, του δήμου Κορδελιού Ευόσμου, δεν πίστευα στα μάτια μου. Οι λέξεις με γύρισαν τριάντα ολόκληρα χρόνια πίσω τέτοιες μέρες σε μια άλλη πόλη, σε μια άλλη Φιλαρμονική. Συγχίστηκα και είμαι ακόμη συγχυσμένος και δεν θα κρύψω ότι αυτές οι γραμμές θα γραφτούν με ψυχολογική φόρτιση αφού από χθες δεν μπορώ να ηρεμήσω.
Γράφω αυτές τις γραμμές έχοντας απέναντί μου μια φωτογραφία των αρχών της δεκαετίας του 1990. Στολές, πηλήκια, χάλκινα και ξύλινα πνευστά, κρουστά. Από τη φωτογραφία λείπουν περίπου δέκα άτομα, που έκοβαν βόλτες λίγο πριν την έναρξη της παρέλασης. Μεγάλη Φιλαρμονική. Ο διοικητής της στρατιωτικής μπάντας έλεγε πως η Φιλαρμονική μας ακουγόταν σαν επαγγελματική.
Η φωτογραφία είναι από μια ωραία ηλιόλουστη μέρα, γιατί τριάντα χρόνια πριν και πάλι μια ηλιόλουστη αλλά κρύα ημέρα, εκείνη η Φιλαρμονική δεν παρέλασε και η παρέλαση έγινε με κασέτα και μεγάφωνα, επειδή η διοίκηση του δήμου δεν ήθελε εκείνη η μπάντα να κάνει άλμα. Μπορούσε να το κάνει και η πόλη είχε όλα τα φόντα. Η διοίκηση του δήμου όμως ήταν κοντόφθαλμη. Της έφτανε που χωρίς να κάνει τίποτα είχε μια μπάντα που πετούσε. Εκείνη η μπάντα ήταν κατόρθωμα του Μπάμπη του φαρμακοποιού, που ήταν εκτελεστής και στο ΔΣ της Φιλαρμονικής. Εκείνος μας κράτησε εκεί. Ούτε ο δήμος, ούτε ο δάσκαλος. Ο Μπάμπης. Είχε όνειρα για να κάνει μεγάλα πράγματα εκείνη η μπάντα.
Αυτά που ζουν οι εκτελεστές της Φιλαρμονικής του δήμου μας, τα έχω ξαναζήσει τριάντα χρόνια πριν ως εκτελεστής. Δεν θα ήθελα να τα ξαναζήσω ως παρατηρητής, αλλά ποτέ κάποιος που έπαιξε σε Φιλαρμονική δεν μπορεί να αντιμετωπίσει γεγονότα που συμβαίνουν σε Φιλαρμονική ως παρατηρητής. Τα ζει, τα αισθάνεται, τα αντιλαμβάνεται ως οικεία. Γιατί όσοι παίξαμε σε Φιλαρμονική δεν παίξαμε για πλάκα, δεν ήμασταν περαστικοί και καταλαβαίνω απόλυτα παλιούς εκτελεστές τις Φιλαρμονικής που απευθυνόμενοι σε αντιδήμαρχους, οι οποίοι κρίνουν τα παιδιά της Φιλαρμονικής, τους ρωτούν «ποιος είσαι εσύ;». Έχουν δίκιο γιατί αυτοί οι αντιδήμαρχοι δεν μπορούν να καταλάβουμε τι αισθανόμασταν όταν παίζαμε το εωθινό. Μπορεί στο σχολείο να ξυπνούσαμε με το ζόρι για να πάμε, αλλά στις εθνικές εορτές, μετά τη μεγάλη πρόβα, αν καταφέρναμε να κοιμηθούμε, ξυπνούσαμε χωρίς ξυπνητήρι από τις 5 το πρωί.
Δεν θα ήθελα ποτέ να διαβάσω την ανακοίνωση των παιδιών της Φιλαρμονικής που έπεσε στα χέρια μου. Μια παρόμοια είχαμε γράψει τριάντα χρόνια πριν. Για να μην ζήσουμε λοιπόν αυτό που ζούμε σήμερα, για να μην φτάσουμε οι εκτελεστές της Φιλαρμονικής του δήμου Κορδελιού Ευόσμου να απέχουν αύριο από την παρέλαση και γιατί είχα έγνοια για τη Φιλαρμονική του δήμου, μίλησα με το δήμαρχο και την κυρία Αθηνά Παμπουκίδου αμέσως μετά την εκλογή τους. Στα δυόμιση χρόνια της διοίκησης Μανδαλιανού, μίλησα για την αναγκαιότητα να βοηθήσουμε όσοι ξέρουμε και μπορούμε και να δημιουργήσουμε μια μπάντα που αρμόζει στο δεύτερο μεγαλύτερο δήμο της Βόρειας Ελλάδας με τον κύριο Σωτηράκη, με τον κύριο Αμανατιάδη, με την κυρία Αθανασιάδου και με τον κύριο Δεμερτζή, όταν έμαθα ότι έπαιξε στη Φιλαρμονική. Αν εξαιρέσουμε τον Κώστα Σωτηράκη που μου απάντησε πως αυτό είναι δουλειά άλλων και να πιέσω εκείνους γιατί αυτός δεν μπορεί να ασχοληθεί και τον Χρήστο Δεμερτζή που απάντησε πως έχει μεγάλο φόρτο εργασίας στην αντιδημαρχία Καθαριότητας, οι υπόλοιποι έδειξαν πως αντιλαμβάνονται τη σημασία να έχει ο δεύτερος μεγαλύτερος δήμος της Βόρειας Ελλάδας ισχυρή Φιλαρμονική και δεσμεύτηκαν πως θα ενεργήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Δυστυχώς οι εξελίξεις δείχνουν πως κάθε άλλο παρά ασχολήθηκαν με τη Φιλαρμονική του δήμου, με την εικόνα ουσιαστικά του δήμου, με τη βιτρίνα του δήμου.
Όσα δεν έγιναν μέχρι τώρα, μπορούν να γίνουν ακόμα και τώρα αλλά αυτό είναι στο χέρι της διοίκησης.
Μουμουλίδης Σταύρος
Υ.Γ. Τριάντα χρόνια πριν, ακούσαμε από τους εφόρους της Φιλαρμονικής μέχρι και ύβρεις. Δυστυχώς ο Μπάμπης την κρίσιμη εκείνη ώρα εξαφανίστηκε. Αυτό όμως που δεν έκαναν εκείνοι, που έφτασαν να μας βρίζουν τότε, και κάνουν τώρα οι κύριοι Μανδαλιανός, Αμανατιάδης, Σταυρίδης και άλλοι, είναι να μας αντικαταστήσουν με άλλους μουσικούς. Εκείνοι τότε μας πίεσαν με κάθε τρόπο να παίξουμε στην παρέλαση και είχαν μαζί τους και τον αρχιμουσικό, ο οποίος ήταν πρώην στρατιωτικός. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν σκέφτηκαν να μας αντικαταστήσουν με περιφερόμενους μουσικούς, παρ’ όλο που ήταν εύκολο να το κάνουν. Δεν το έκαναν όμως και δεν το έκαναν γιατί όλοι ήταν παλιοί και καλοί εκτελεστές της Φιλαρμονικής μας και ήξεραν ότι κάτι τέτοιο θα διαλύσει τη Φιλαρμονική σε βάθος δεκαετίας. Μπορεί να ήταν μέλη της διοίκησης του δήμου αλλά επειδή πέρασαν από τη Φιλαρμονική καταλάβαιναν αυτό που δυστυχώς δεν μπορούνε να καταλάβουν οι της διοίκησης του δήμου Κορδελιού Ευόσμου γιατί ποτέ δεν έζησαν τον παλμό από το εωθινό το πρωί της 25ης Μαρτίου και από το funeral march του Chopin στον Επιτάφιο. Η διοίκηση του δήμου, ακόμα και την τελευταία στιγμή, μπορεί να μην αφήσει να σπάσει το ραγισμένο γυαλί. Ας το κάνει.
Ανακοίνωση των μελών της Φιλαρμονικής Κορδελιού Ευόσμου για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου
