Καθώς είδα τον Έρικσεν να πέφτει κάτω αναίσθητος, ήχησε στ’ αυτιά μου εκείνη η άθλια κανιβαλική κραυγή «ψόφος, ψόφος», που πάρα πολλές φορές ακούγεται στα Ελληνικά γήπεδα, όταν ένας αντίπαλος παίχτης πέφτει κάτω. Θυμήθηκα πριν πολλά χρόνια που ένας κανίβαλος αμυντικός «θέρισε» τον αδερφό μου και εκείνος έπεσε μπροστά στην αντίπαλη κερκίδα. Θυμάμαι τα «ψόφος, ψόφος», τις βρισιές και τα φτυσίματα που δέχτηκε σφαδάζοντας στο έδαφος από ένα χτύπημα που θα μπορούσε να του είχε σπάσει το πόδι.
Καθώς έκανα αυτές τις πρώτες σκέψεις μετά την πτώση του Έρικσεν και καθώς μετά άρχισαν τα δακρύβρεχτα, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το χαμόγελό μου, παρά το γεγονός ότι εκείνην την ώρα παρατήρησα πως επιχειρούν ανάνηψη γιατί προφανώς ο παίχτης βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω γιατί σκέφτηκα διάφορους κανίβαλους, που φώναξαν ουκ ολίγες φορές εν χορώ το «ψόφος, ψόφος» στα γήπεδα, να δακρύζουν για τον Έρικσεν.
Δεν θα ευχηθώ την επόμενη φορά που θα πέσει κάτω κάποιος αντίπαλος παίχτης να μην φωνάξουν «ψόφος, ψόφος» οι κανίβαλοι της κερκίδας, επειδή συγκινήθηκαν από την υπόθεση του Έρικσεν. Νομίζω ότι είναι μια απραγματοποίητη ευχή που δεν θα μπορούσε να μου την εκπληρώσει ούτε το λυχνάρι του Αλαντίν. Νομίζω πως πιο εύκολα θα πραγματοποιηθεί μια ευχή να κερδίσω 10 εκατομμύρια ευρώ στο τζόκερ.
Σ.
