Δεύτερη ημέρα του νέου έτους και αποφασίζεις να σπάσεις τα χρονόμετρα. Είναι ένας καλός τρόπος για να ξεφύγεις από την απογοήτευση. Όσο όμως και να τρέχεις η απογοήτευση τρέχει δίπλα σου. Ούτε μπροστά σου, ούτε πίσω σου. Δίπλα σου με τον ίδιο ακριβώς βηματισμό.
Αποφασίζεις να ανεβάσεις στροφές. Το χρονόμετρο τρέχει σαν τρελό. Προσπαθείς να αφήσεις την απογοήτευση πίσω σου. Δεν καταφέρνεις τίποτα. Η απογοήτευση τρέχει δίπλα σου ακριβώς με τον ίδιο βηματισμό. Ούτε μπροστά σου, ούτε πίσω σου. Δίπλα σου.
Ανεβάζεις κι άλλο τις στροφές. Μαζί με το χρονόμετρο που τρέχει σαν τρελό, τώρα τρέχει σαν τρελή και η καρδιά σου. Πρέπει να είσαι ακριβώς στην παραμονή του αναερόβιου κατωφλιού. Ίσως και να έχεις εισέλθει. Η καρδιά σου πάει να σπάσει. Δεν σταματάς όμως. Παρόλο που δεν σταματάς η απογοήτευση δεν θέλει να σ’ αφήσει ήσυχο. Καλπάζει δίπλα σου. Ούτε μπροστά σου, ούτε πίσω σου.
Η απογοήτευση δεν θέλει να σ’ αφήσει να την κερδίσεις. Είναι σκληρή παίχτρια. Δεν σε χλευάζει καθώς καλπάζει δίπλα σου, παρά έχει ένα ελαφρύ μειδίαμα. Τρέχεις ώρες σε μεγάλη ένταση, δεύτερη ημέρα του χρόνου, βάζοντας σε δοκιμασία την καρδιά σου. Κερδίζεις το χρονόμετρο, κερδίζεις την απόσταση, αλλά δεν καταφέρνεις να κερδίσεις την απογοήτευση. Και το χειρότερο είναι ότι η απογοήτευση δεν τερματίζει μπροστά σου. Τερματίζει δίπλα σου ακριβώς με τον ίδιο βηματισμό, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Τερματίζει μαζί σου, μην τυχόν και της ξεφύγεις.
Πρέπει να αναλύσεις τον δρόμο που διάνυσες, πρέπει να αναλύσεις την τακτική σου, πρέπει να δεις γιατί δεν κατάφερες να κερδίσεις την απογοήτευση. Πρέπει να κατανοήσεις πως εσύ είσαι η αιτία που τερμάτισε δίπλα σου. Πρέπει να κατανοήσεις ότι σου αξίζει. Αν αναλύσεις σωστά και δεις γιατί τερμάτισε δίπλα σου, τότε την άλλη φορά θα την κερδίσεις. Αλλιώς συνέχισε με τον ίδιο χοντροκέφαλο τρόπο να τρέχεις χωρίς τακτική, φορώντας το γιλέκο με τα βάρη και προσαρμόζοντας κάθε φορά το βάρος σίγουρα όχι σε κάποια δική σου τακτική. Αλλιώς συνέχισε να τρέχεις νομίζοντας ότι απομακρύνεσαι από το σκοτάδι, ενώ μπαίνεις πιο βαθιά σ’ αυτό.
Τσενρέ Χ.
ΥΓ. Το ότι την τρίτη ημέρα του χρόνου έτρεξες πιο αργά μήπως και βαρεθεί η απογοήτευση και σε ξεπεράσει, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τακτική. Αλχημεία μάλλον θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ή κόλπο της δεκάρας.
