Εάν στο σχολείο του παιδιού μου υπήρχαν παιδιά που υποχρεώνονταν να κάνουν μάθημα στην αυλή γιατί οι αίθουσές τους είναι υπόγειες και ακατάλληλες για μάθημα, προπαντός την εποχή του κορωνοϊού, δεν θα άφηνα το παιδί μου να μπει στην αίθουσά του για να κάνει μάθημα. Εάν είχα παιδί σε σχολείο που άλλα παιδιά υποχρεώνονταν να κάνουν μάθημα στην αυλή, θα έφερνα τα πάνω κάτω για να μπούνε σε αίθουσα κι εκείνα. Θα περνούσα απ’ όλα τα σχολεία του δήμου, θα ζητούσα συμπαράσταση απ’ όλους τους γονείς, θα τους καλούσα να μην αφήσουν τα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο μέχρι να λυθεί το πρόβλημα, γιατί θα μπορούσαν να είναι τα δικά τους παιδιά στη θέση των παιδιών που κάνουν μάθημα στην αυλή.
Εάν είχα παιδί στο σχολείο που μαθητές υποχρεώνονται να κάνουν μάθημα στην αυλή δεν θα πήγαινα στον εισαγγελέα. Ίσως να πήγαινα και σ’ αυτόν, αλλά πριν πάω στον εισαγγελέα θα έστηνα σκηνή έξω από το δημαρχείο, θα έστηνα σκηνή έξω από το γραφείο του δημάρχου μέχρι να λυθεί το πρόβλημα των παιδιών που κάνουν μάθημα στην αυλή. Εάν είχα παιδί στο σχολείο που άλλα παιδιά κάνουν μάθημα στην αυλή, θα ήμουν καθημερινά με έναν τηλεβόα στην πλατεία δημαρχείου του δήμου Κορδελιού Ευόσμου και θα φώναζα ότι το 2020 και ενώ στην αρχή της σχολικής χρονιάς στήθηκε φιέστα σε σχολείο του δήμου για την υπουργό Παιδείας, σε άλλο σχολείο του δήμου μας παιδιά υποχρεώνονται να κάνουν μάθημα στην αυλή ενώ πλησιάζουμε στα τέλη του Οκτώβρη.
Εάν είχα παιδί σ’ ένα σχολείο που συμμαθητές του υποχρεώνονται να κάνουν μάθημα στην αυλή, δεν θα περίμενα να αναδείξουν το θέμα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Εάν είχα παιδί σε σχολείο που συμμαθητές του αναγκάζονται να κάνουν μάθημα στην αυλή, θα είχα το νου μου στους συμμαθητές του, θα είχα το νου μου στο παιδί γιατί ξέρω πως αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα. Αλλά και τώρα που δεν έχω παιδί σ’ εκείνο το σχολείο θα μπορούσα να κάνω όλα τα παραπάνω. Αλλά γι’ αυτό πρέπει να είναι μαζί μου και οι γονείς του συγκεκριμένου σχολείου και να μην με πουν γραφικό.
Χαρίλαος Ταπαρίδης
