Τις τελευταίες δύο εβδομάδες στο δήμο Κορδελιού Ευόσμου έγινε πολύς λόγος για ένα επίδομα που κόπηκε από τους δημοτικούς υπαλλήλους, κάποιοι το διεκδίκησαν και κέρδισαν δικαστικά την αναδρομική πληρωμή του, αλλά το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε τελικά ότι δεν πρέπει να το πάρουν. Για τον δήμο Κορδελιού Ευόσμου είχαν εκδοθεί πρωτόδικες αποφάσεις που δικαίωναν εργαζόμενους, αλλά μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας «πάγωσαν» οι διαδικασίες. Αρκετό καιρό μετά κάποιοι ανακίνησαν την υπόθεση λέγοντας στους εργαζόμενους ότι μπορούν να πάρουν αναδρομικά το επίδομα. Όμως κατόπιν οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν ότι για να πάρουν το επίδομα θα έπρεπε η διοίκηση του δήμου να μην προσφύγει στο Εφετείο. Η διοίκηση του δήμου πήρε ξεκάθαρη θέση και είπε ότι η μη προσφυγή συνιστά παράβαση καθήκοντος και δεν είναι δυνατόν να μην γίνει. Ταυτόχρονα δήλωσε ότι αν οι εργαζόμενοι στο Εφετείο κερδίσουν το επίδομα, βεβαίως και αυτό θα πληρωθεί. Ο κύριος Καμαρινός, αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης, ξεκίνησε τη συλλογή υπογραφών προκειμένου το θέμα να συζητηθεί στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Τετάρτης 22 Ιουλίου 2020. Τελικά στο συνεδρίαση της Τετάρτης ο μόνος που αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο θέμα ήταν ο δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης, Λεωνίδας Ναθαναηλίδης, ο οποίος είπε τα παρακάτω:
«Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε δικηγορικά γραφεία. Πηγαίνοντας στο κοντινό παρελθόν Θα πρέπει να κάνουμε έναν απολογισμό. Πριν τις δημοτικές εκλογές του 2019 εκδόθηκαν πρωτόδικες αποφάσεις που δικαίωναν τους εργαζόμενους για τα δώρα. Στη συγκεκριμένη συγκυρία στον Δήμο μας και σε άλλους δήμους, οι διοικήσεις δεν κατέθεσαν εφέσεις αλλά πλήρωσαν τους εργαζόμενους. Ψηφοθηρικά το έκαναν, λαϊκίστικα το έκαναν, όμως τους πλήρωσαν. Ήταν νίκη ή ΗΤΤΑ αυτό το γεγονός; Ήταν ΗΤΤΑ ξεκάθαρη. ΗΤΤΑ μιας και από την μια με δικαστικούς αγώνες πήραν ψίχουλα σε σχέση με αυτά που τους έκοψαν στα 10 χρόνια επιβολής μνημονίων. Έμαθαν να σέρνονται σε δικαστικούς αγώνες αλλά σε τέτοιους αγώνες δεν μπορεί να κερδηθεί για παράδειγμα το δώρο, το οποίο τους το έκοψαν οριστικά. Η φυσική θέση των εργαζομένων είναι στο δρόμο του αγώνα. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά δουλειά να ξεροσταλιάζουν έξω από δικηγορικά γραφεία και αίθουσες δικαστηρίων για να βρουν το δίκαιο τους γιατί κάποιοι τους έπεισαν ότι οι αγώνες είναι χαμένοι. Χαμένος αγώνας είναι μόνο ο αγώνας που δεν γίνεται.
Ας έρθουμε τώρα στα όσα έγιναν στο δήμο μας με το επίδομα των 176 ευρώ. Από τον πρώην Δήμο Εύοσμου το πήραν 43 εργαζόμενοι, ενώ από τον πρώην Δήμο Ελευθερίου Κορδελιού το πήραν 22 εργαζόμενοι. Το πήραν γιατί οι τότε διοικήσεις των δήμων δεν προχώρησαν σε εφέσεις. Στον ενιαίο Δήμο Κορδελιού Ευόσμου έγιναν και κερδήθηκαν 7 αγωγές για στις οποίες η διοίκηση του Δήμου προχώρησε σε εφέσεις. Από τα 200 άτομα που αφορά αυτή η υπόθεση, τα 127 είχαν κινηθεί με το Σωματείο Νομού Θεσσαλονίκης. Το 2013-2014 με την απόφαση της ολομέλειας του ΣΤΕ μπήκε ταφόπλακα για το επίδομα των 176 ευρώ. Έτσι οι εργαζόμενοι αντιλαμβανόμενοι ότι αν δικάσουν θα χάσουν δεν προχώρησαν στον προσδιορισμό των εφέσεων και αυτές αφέθηκαν στην τύχη τους.
Μετά από τόσα χρόνια ήρθε το κυβερνητικό-εργοδοτικό τοπικό σωματείο, μάζεψε 20αρικά και πούλησε ελπίδα. Είπε στους εργαζόμενους ότι σίγουρα θα κερδίσουν αλλά με ψιλά γράμματα έλεγε ότι αυτό θα γίνει μόνο αν πάρει τις εφέσεις πίσω ο Δήμος. 4.000 ευρώ κόστισε στους εργαζόμενους αυτή η διαδικασία. Το κυβερνητικό-εργοδοτικό τοπικό σωματείο είχε πέντε χρόνια μια κυβέρνηση που το υποστήριζε και την υποστήριζε. Ήταν βέβαια απασχολημένοι με τις καταγγελίες. Πέντε χρόνια κυβέρνηση και σε όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε τίποτα για να υποστηρίξει αυτό το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων πιέζοντας να φέρει η κυβέρνηση μια τροπολογία για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι και να μη χρειαστεί να στοιβάζονται στα δικηγορικά γραφεία. Αντί γι’ αυτό ήρθε να πάρει σήμερα το 20ρικάκι και να τους πει ψέματα.
Την προηγούμενη εβδομάδα στην Οικονομική Επιτροπή, όταν ζήτησε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να φέρει η διοίκηση το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο και η διοίκηση είπε ότι δεν της επιτρέπει ο νόμος να πάρει πίσω τις εφέσεις, ο κ. Καμαρινός γύρισε προς τα πίσω και απευθυνόμενος σε μένα είπε ότι «εγώ θα μαζέψω υπογραφές και θα φέρω το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, εδώ έχω το κείμενο υπογράφεις ή φοβάσαι;». Το να απευθύνεσαι στη Λαϊκή Συσπείρωση και να ρωτάς αν φοβάται να υπογράψει είναι τουλάχιστον ξεκαρδιστικό. Φυσικά και το υπογράψαμε χωρίς να συμφωνούμε με το περιεχόμενό του θέλοντας όμως να βοηθήσουμε να εισαχθεί το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο για συζήτηση, προκειμένου να πούμε την κρυστάλλινη θέση μας για το θέμα. Όταν όμως μετά από δύο μέρες ήρθε η πρόσκληση για το Δημοτικό Συμβούλιο, δεν υπήρχε στα θέματα η πρωτοβουλία του κ. Καμαρινού. Αμέσως του τηλεφώνησα και ζήτησα τον λόγο που λείπει από την ημερησία διάταξη. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι δεν είναι οι συνθήκες κατάλληλες, ότι οι σύμβουλοι δεν θέλουν να πάρουν την ευθύνη μιας και αν εισαχθεί το θέμα και ψηφιστεί από το Δημοτικό Συμβούλιο να παρθούν πίσω οι εφέσεις και να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, θα καταλογιζόταν το ποσό, που θα πλήρωνε ο δήμος, στους συμβούλους οι οποίοι ψήφησαν την πληρωμή, στα πλαίσια της απείθειας. Επειδή όλα τα τελευταία χρόνια ακούμε ότι οι συνάδελφοι έχουν σπίτια και φοβούνται να ψηφίσουν πολιτικά για να μην τα χάσουν, να σας ενημερώσω ότι και εμείς σπίτια έχουμε και ότι δεν ζούμε σε φαβέλες. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις που είναι δύσκολες, αλλά πρέπει να παίρνονται και όποιος δεν μπορεί να πάρει το βάρος τέτοιων αποφάσεων πρέπει να παραιτείται γιατί εδώ αυτή είναι η δουλειά μας, να παίρνουμε την ευθύνη της πολιτικής μας σκέψης.
Έτσι σκόνταψε η πρωτοβουλία του κ. Καμαρινού και δεν ήρθε σήμερα εδώ το θέμα από αυτόν αλλά από εμάς.
Στο θέμα μας τώρα. Όταν μιλάμε για ίση μεταχείριση δεν μπορούμε να μιλάμε για το ότι το πήραν 50 εργαζόμενοι και να το πάρουν άλλοι 200 από τους 1200 συνολικά εργαζόμενους που ήταν τότε στον δήμο. Άμα μιλάμε για ίση μεταχείριση πρέπει να το πάρουν όλοι, αλλιώς η μεταχείριση δεν είναι ίση. Εμείς λέμε ότι ο Δήμος δεν μπορεί να πάρει απόφαση για τα 200 άτομα, αλλά μπορεί να πιέσει για να ψηφιστεί τροπολογία στη Βουλή ώστε να πληρωθούν όλοι οι εργαζόμενοι. Η διοίκηση δεν είναι παρατηρητής να λέει μόνο ότι δεν μπορεί να το ψηφίσει γιατί οι σύμβουλοί της έχουν σπιτάκια που θα τα χάσουν αν το ψηφίσουν. Η διοίκηση οφείλει να έχει ενεργητική συμμετοχή και να συνδράμει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων έτσι ώστε να δοθεί λύση.
Τέλος πρέπει οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα από όλη αυτή την διαδικασία για το ποιοι είναι μαζί τους και ποιοι όχι, για το ποιοι τους στέλνουνε στα δικηγορικά γραφεία στα οποία δίνουν τα εικοσάρικα και για το ποιοι είναι δίπλα τους στον αγώνα τους».
Τα. Σ.
