Τετάρτη μεσημέρι 7 Νοεμβρίου του σωτήριου έτους 2018, περιμένεις σε στάση του 21 με κατεύθυνση για τον Εύοσμο 40 λεπτά! Όταν μετά από 40 λεπτά έρχεται το λεωφορείο, οι πόρτες δυσκολεύονται ν’ ανοίξουν γιατί οι επιβάτες μέσα είναι στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες! Αφού οι πόρτες καταφέρνουν να ανοίξουν, νομίζεις ότι ο μισός κόσμος είναι ανεβασμένος στους ώμους του άλλου μισού! Δεν χωράει να μπει μέσα ούτε ψείρα! Παρ’ όλα αυτά εσύ αρχίζει να σπρώχνεις για να μπεις! Ακούγονται βογκητά καθώς αυτοί που είναι μέσα πιέζονται ακόμα περισσότερο με την είσοδό όσων περίμεναν στη στάση. Αφού μπήκες μέσα και οι πόρτες κατάφεραν να κλείσουν, αρχίζεις να σπρώχνεις προσπαθώντας να ακυρώσεις το εισιτήριο! Ο κόσμος αρχίζει και διαμαρτύρεται!
– Που προσπαθείς να πας ρε φιλαράκι;!
– Να ακυρώσω το εισιτήριο;!
– Καλά θα μας τρελάνεις;!
– Να σας το δώσω να το ακυρώσετε;!
– Καλά είσαι εντελώς μ@λ@κ@ς, δεν βλέπεις ότι ούτε τα χέρια μας δεν μπορούμε να κουνήσουμε;!
Κι όμως εγώ είχα όλη την καλή διάθεση να ακυρώσω το εισιτήριο, έβλεπα κι εκείνο το σποτ στον ηλεκτρονικό πίνακα του λεωφορείου που έγραφε πως η δική μου λαθρεπιβίβαση κοστίζει σε κάποιους άλλους και ντρεπόμουν πολύ!
– Κι αν μπει ο ελεγκτής, μονολόγησα!
– Από πού θα μπει ρε φιλαράκι ο ελεγκτής;! Από την οροφή;!
Κοίταξα προς την οροφή και διαπίστωσα ότι ούτε από εκεί χωρούσε να μπει! Το λεωφορείο σταμάτησε στην επόμενη στάση και είδα έναν γνωστό να περιμένει για να επιβιβαστεί! Οι πόρτες άνοιξαν αλλά από το λεωφορείο δεν κατέβηκε κανένας! Αυτός ο γνωστός μου κούνησε το κεφάλι του και κίνησε να πάει στον Εύοσμο με τα πόδια!
Θεόφραστος Ασκλήπης
