Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κακή κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της παιδείας, πραγματοποίησαν σήμερα στις εννιά το πρωί οι Ενώσεις Γονέων του δήμου Κορδελιού – Ευόσμου μπροστά στο δημαρχείο του δήμου. Στη συγκέντρωση μίλησαν η κ. Καραπουλουτίδου Αντωνία, πρόεδρος της Ένωσης Γονέων Ευόσμου, ο κ. Κοκονάς Αθανάσιος, πρόεδρος της Ένωσης Γονέων Κορδελιού, εκπρόσωποι των καθηγητών και των δασκάλων, καθώς και πολιτικοί παράγοντες του τόπου. Ο δήμαρχος Κορδελιού – Ευόσμου κ. Πέτρος Σούλας έδωσε υπόσχεση ότι η διοίκηση του δεν πρόκειται ν’ αφήσει τα θέματα της παιδείας και της σχολικής στέγης στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα, ενώ δήλωσε διατεθειμένος να παλέψει μαζί με γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, φτάνοντας μέχρι την Αθήνα μαζί τους για να λυθούν τα προβλήματα. Από την πλευρά του ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης κ. Ναθαναηλίδης Λεωνίδας επισήμανε στο χαιρετισμό του τις διαχρονικές ευθύνες για την κατάσταση της σχολικής στέγης και της παιδείας στο δήμο, θυμίζοντας ότι τα περισσότερα μέλη της σημερινής διοίκησης έχουν ασκήσει διοίκηση από διάφορες θέσεις και στο παρελθόν, ενώ επισήμανε την υποτονικότητα της δράσης της Ένωσης Γονέων μέχρι και τη συγκεκριμένη εκδήλωση το πρωί της Τετάρτης 26 Νοέμβρη. Ο κ. Ναθαναηλίδης έκλεισε τον ολιγόλεπτο χαιρετισμό του, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η σημερινή συγκέντρωση δεν θα είναι απλά μια φωτοβολίδα, αλλά ότι θα είναι η αρχή για την αγωνιστική επίλυση των προβλημάτων της παιδείας και ότι ο διοίκηση του δήμου θα τηρήσει την δέσμευση του δημάρχου να σταθεί δίπλα στους αγώνες του γονεϊκού κινήματος και της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Από τους χαιρετισμούς που εκφωνήθηκαν κατά την συγκέντρωση των Ενώσεων Γονέων του δήμου, ιδιαίτερη εντύπωση έκανε αυτή του προέδρου της Ένωσης Γονέων Κορδελιού, κ. Κοκονά Αθανάσιου την οποία και παραθέτουμε ολόκληρη:
«Όταν πριν από δυο χρόνια ξεκίνησα να ασχολούμαι με το γονεϊκό κίνημα δεν το έκανα γιατί είχα χρόνο ούτε για να καλύψω τις ελεύθερες ώρες από την εργασία μου που έτσι κι αλλιώς απαιτεί πάντα περισσότερο χρόνο
Το έκανα για να δείξω στα παιδιά μου και κατ επέκταση στα παιδιά του σχολείου την συμμετοχή την ενασχόληση με τα κοινά τη προσπάθεια για να είναι κοντά ο ένας γονιός με τον άλλο δηλαδή την έννοια της συμμετοχής και της αλληλεγγύης
Για αυτή την έννοια θέλω να σας μιλήσω σήμερα μια και η πρόεδρος της ένωσης εύοσμου ανέλυσε διεξοδικά τα προβλήματα της παιδείας, φτάνει μονό να ξέρετε ότι σήμερα στο 2014 μετά από περίπου 30 χρόνια συμμετοχής της χώρας στην Ευρωπαϊκή ένωση έχουμε μαθητές που δεν έχουν αυλές για διάλειμμα- που κάνουν μάθημα σε κιμπο και που σε μια αίθουσα βρίσκονται 27-και 28 παιδιά
«Είναι αλήθεια φίλες και φίλοι ότι όλοι οι γονείς έχουμε όνειρα για τα παιδιά μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών όμως βλέπει τα όνειρο να απομακρύνεται και προσπαθεί απλώς να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες της .Δεν πρέπει να αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα και το παιδί σου. Πρέπει τώρα και εσύ να μπεις στον αγώνα». «Τα παιδιά μας μπορούν και πρέπει να ζήσουν σ’ έναν καλύτερο κόσμο, υπάρχουν οι δυνατότητες! Αρκεί εσύ να μην μείνεις μόνος σου, απ’ έξω από το συλλογικό αγώνα για ζωή, μόρφωση και δικαιώματα».
Εμείς οι γονείς δεν μπορούμε άλλο να ανεχόμαστε όλους αυτούς που θέλουν να φυλακίσουν τα όνειρα και το μέλλον των παιδιών μας. Διεκδικούμε να είμαστε οι γονείς των παιδιών μας κι όχι μόνο αυτοί που αδιαμαρτύρητα πληρώνουν τους λογαριασμούς και τα μεταφέρουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο».
«Τα παιδιά γράμματα δε μαθαίνουν. Εξουθενώνονται στους δρόμους. Το άγχος και η αποστροφή τους για τη διαδικασία της μάθησης και το σχολείο μεγαλώνουν. Οι μαθητές και οι γονείς διεκδικούν γνώση κι όχι απόγνωση. Θέλουν να μάθουν, θέλουν όμως και να ζήσουν. Οι γονείς αναγκαζόμαστε να χρυσοπληρώνουμε με πάνω από 3 δισ. ευρώ αμφιβόλου αξίας ιδιωτικές υπηρεσίες, για να συμπληρώσουμε τα ελλείμματα του δημόσιου σχολείου. Η οικογενειακή μας ζωή έχει εξαφανιστεί στην ανεργία ή στην καλύτερη στην εκ περιτροπής εργασία και στο πηγαινέλα στα φροντιστήρια, στις ξένες γλώσσες, στα αθλητικά κέντρα».
Οι Σύλλογοι Γονέων και οι Ενώσεις, εκεί που είναι ενεργοί και σωστά προσανατολισμένοι, μπορεί να είναι φορείς με αξιόλογη δυναμική μέσα στους Δήμους. Μπορούν να οργανώνουν την πάλη και τη διεκδίκηση για να έχουν τα παιδιά κάθε οικογένειας μορφωτική πολιτιστική δράση, για ανεμπόδιστη και δωρεάν πρόσβαση στα πολιτιστικά προγράμματα και τις υποδομές των Δήμων, να διεκδικούν τη στήριξη νεανικών στεκιών, σκηνών για ερασιτεχνική δημιουργία, υποδομές για δωρεάν μαζικό αθλητισμό σε ασφαλείς και σύγχρονους χώρους. Μπορούν και πρέπει να παρεμβαίνουν οι γονείς σε κρίσιμα ζητήματα, όπως αυτό των ναρκωτικών και της διοχέτευσης της ναρκωκουλτούρας, σε ζητήματα ποιότητας ζωής, όπως τα περιβαλλοντικά ζητήματα, την εμπορευματοποίηση ελεύθερων χώρων κλπ.
το γονεικο κινημα ασχολειται αντικειμενικά με τις αγωνίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι γονείς κατά την είσοδο των παιδιών τους στη σχολική ζωή (π.χ., συνθήκες σίτισης στο ολοήμερο ή η εξοντωτική ύλη), με τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νέα ζευγάρια για την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση, τη διέξοδο ζωής που θα έχουν τα παιδιά τους
Οι Σύλλογοι Γονέων πρέπει και μπορούν να στηρίξουν πρακτικά πρωτοπόρους εκπαιδευτικούς που εναντιώνονται στις αντιδραστικές εξελίξεις στο σχολείο, αλλά και να αφυπνίσουν εκπαιδευτικούς που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους , να σταθούν ενεργά με τον αγώνα των παιδιών όλων των κοινωνικών στρωμάτων για μόρφωση, ζωή με δικαιώματα, να σταθούν στο πλάι των άλλων εργαζόμενων στο σχολείο που απασχολούνται σε χειρότερες συνθήκες δουλειάς, π.χ., καθαρίστριες κλπ.
Οι Σύλλογοι Γονέων βρίσκονται εδώ για να σταθούν ενεργοί συμπαραστάτες της προσπάθειας που γίνεται να συγκροτηθεί το μαθητικό κίνημα, ενάντια σε φαινόμενα εκφυλισμού του. Ένα μαζικό διεκδικητικό μαθητικό κίνημα που θα αγκαλιάζει όλες τις ανησυχίες των μαθητών, θα έχει συνέχεια και πολύπλευρη – πολύμορφη δράση, είναι το πρώτο και το καλύτερο βήμα για την ένταξη του νέου ανθρώπου στην πραγματική ζωή και στην πάλη για τα δικαιώματά του.
Οι Σύλλογοι Γονέων μπορούν να έχουν μεγάλη και ουσιαστική δράση στον τομέα της κοινωνικής αλληλεγγύης, συμβάλλοντας στις δράσεις των φορέων της περιοχής μας (π.χ., μαθήματα αλληλεγγύης για παιδιά ανέργων, εργατών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων) αλλά και αυτοτελώς όπου αυτό είναι δυνατό, όπως για παράδειγμα συλλογή σχολικής ύλης για παιδιά ανέργων,
«Οι σύλλογοι γονέων δεν γίνονται εργοδότες με κανένα τρόπο και για κανέναν λόγο! Οι σύλλογοι γονέων δεν είναι εταιρείες να μαζεύουν χρήματα από τους γονείς ή από χορηγούς για να καλύψουν τα κενά του κράτους. Οι σύλλογοι γονέων ενημερώνουν τους γονείς για τις εξελίξεις και διεκδικούν (…) Αναπτύσσουν ποικίλες πολιτιστικές – μορφωτικές δράσεις για να ενισχύσουν τους δεσμούς μεταξύ των γονιών χωρίς αποκλεισμούς. Οργανώνουν εκδηλώσεις – συζητήσεις για οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί την κάθε οικογένεια. Στέκουν ασπίδα στα μορφωτικά, αλλά και τα συλλογικά δικαιώματα των μαθητών. Παίρνουν πρωτοβουλίες γνήσιας αλληλεγγύης για την ανακούφιση των πιο αδύναμων οικογενειών με πλήρη διακριτικότητα (…) Διεκδικούν από τους δήμους την πλήρη απόδοση των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα, την κάλυψη των κτιριακών αναγκών των σχολείων, ελέγχουν τις σχολικές και δημοτικές επιτροπές για το λόγο αυτό».
Και τέλος κλείνοντας πολλές φορές χάρη στο πείσμα και τη συλλογικότητα, τον ενιαίο αγώνα γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών, καταφέραμε να αναχαιτίσουμε τα σχέδιά τους, αναγκάσαμε κυβερνήσεις σε αναδίπλωση! ΤΩΡΑ ξέρετε ότι τίποτα δεν κερδίζεται για πάντα. Απαιτείται εγρήγορση και συνέχεια, όλοι όσοι μοχθούμε κάθε μέρα, όλοι όσοι δε φταίμε για την κρίση, όλοι όσοι μείναμε μακριά από τα μεγάλα φαγοπότια, έχουμε κοινό δρόμο. Τον δρόμο του αγώνα. Δεν μπορούμε να καλύψουμε αλλιώς τις ανάγκες τις δικές μας και των παιδιών μας (…) Είναι δύσκολος αλλά και ο μόνος ωραίος αγώνας που έχουμε μπροστά μας. Γιατί μπορεί να μας προστατεύσει από την άδικη επίθεση που δεχόμαστε, γιατί μπορεί να μας κρατήσει Ανθρώπους».
