Τρείς αισθηματικές προθέσεις που δύνανται να αποβούν καταλυτικές – κάθε είδους- ανθρώπινης σχέσης.
Ο «χειρισμός» και η «ζήλεια» είναι τα δύο άκρα ,ενώ ο «ανταγωνισμός» η κατάσταση που επικρατεί και που συνεπάγεται τα δύο ακριανά αισθήματα.
- Ανάγκη για χειρισμό:
Πηγάζει από προσωπικές ανασφάλειες. Ορισμένες φορές γίνεται θελημένα και άλλες άθελα μας. Θελημένα γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά των ανθρωπίνων σχέσεων είναι ο συναγωνισμός/ανταγωνισμός για την ανάδειξη του καλύτερου…
[Χαρακτηριστικό που βρίσκουμε και στις σχέσεις μεταξύ ζώων.]
Πέρα από τον ανταγωνισμό, οι προθέσεις χειρισμού δημιουργούνται στον άνθρωπο όταν βρίσκεται στο εκάστοτε περιβάλλον που του δημιουργεί αμηχανία, σχετικά με τους γύρω του. Επομένως, θα μπορούσε να ερμηνευτεί κι ως ένα είδος κακής άμυνας.
Η ανάγκη του χειρισμού συνδέεται με την ανάγκη για επίδειξη. Ο άνθρωπος γίνεται, συνήθως, χειριστικός με ανθρώπους που γνωρίζει ελάχιστα, που επιθυμεί να κατασκευάσει για αυτούς μια συγκεκριμένη εικόνα ,με την πρόθεση να δημιουργήσει θαυμασμό προς το πρόσωπο του για να επιβάλλεται ευκολότερα. Αυτό μπορεί και να σημαίνει πως για τους συγκεκριμένους ανθρώπους δεν τρέφει εκτίμηση ή πως τους θεωρεί κατώτερους του.
Κατά αυτόν τον τρόπο ο «χειριστής» είναι αυτός που προκαλεί τον ανταγωνισμό.
Η εγκατάλειψη αυτής της άμυνας γίνεται συχνά σε σχέσεις ερωτικού είδους. Τα συναισθήματα αντιστρέφουν τις προθέσεις μας. Στη προσπάθεια να γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο επιτρέπεις και σε εκείνον να κάνει το ίδιο.
- Πρόκληση ζήλειας
Όταν συναισθήματα ζήλειας προκαλούνται στους άλλους, χωρίς τη δική μας θέληση, ο ανταγωνισμός εισέρχεται στις σχέσεις και δεν βρίσκεται υπό τη προσωπική μας διαχείριση ,δεδομένου πως αφορά ανασφάλειες κάποιου άλλου.
Τυχαίνει να μεγαλώνουμε με ανθρώπους ,τυχαίνει άλλους να τους γνωρίζουμε στην πορεία και έπειτα από κάποια περίοδο έντονης και συχνής επαφής ,να συνειδητοποιούμε πως δεν υπάρχουν σημεία τομής. Αυτό, λοιπόν, που διατηρούσε τη σύνδεση ήταν είτε χρόνια συνήθειας, είτε κάποιος κοινός -περιοδικός- παρονομαστής.
Το συμπέρασμα είναι πως οι άνθρωποι μεγαλώνουμε χώρια και κατ’ επέκταση διαμορφωνόμαστε διαφορετικά. Άλλοι εξελίσσονται ,ενώ άλλοι μένουν στάσιμοι και εν τέλει αυτά που διατηρούσαν την επαφή καταλήγουμε στο ότι δεν ήταν επαρκή για παραμείνει η σχέση υγιής. Έτσι εισβάλει ο ανταγωνισμός και η σύγκριση.
Charles
