Η πρεμιέρα του ΕURO στη Γαλλία και ιδιαίτερα οι πρώτες μέρες της διοργάνωσης σίγουρα δεν ήταν ό,τι θα επιθυμούσαν οι διοργανωτές και η γαλλική κυβέρνηση. Τα σοβαρά και ιδιαίτερα εκτεταμένα – αν σκεφθεί κανείς ότι κράτησαν τουλάχιστον δύο μέρες – επεισόδια μεταξύ Ρώσων και Άγγλων οπαδών, αλλά και τα αντίστοιχα σε άλλες πόλεις με τη συμμετοχή Γερμανών, Ιρλανδών, Πολωνών, Ουκρανών, ακόμα και Ουαλών, στιγμάτισαν με το «καλημέρα» τη διοργάνωση. Και όλα αυτά σε μια διοργάνωση όπου τα μέτρα ασφαλείας χαρακτηρίζονται πρωτοφανή και αυστηρότερα από κάθε άλλη αντίστοιχη στο παρελθόν, με το βάρος όμως να ρίχνεται στο ενδεχόμενο «τρομοκρατικών» επιθέσεων και κυρίως στην αντιμετώπιση των εργατικών κινητοποιήσεων. Εξάλλου, παρά τα όσα ακούστηκαν για την «ανετοιμότητα» της γαλλικής Αστυνομίας το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Μασσαλία, τρεις μέρες μετά (στις 14 Ιούνη) επέδειξαν εξαιρετική «ετοιμότητα» στην αντιμετώπιση της μεγάλης εργατικής κινητοποίησης στο Παρίσι, με 26 διαδηλωτές να τραυματίζονται από την επέμβασή της…
Τα όσα έγιναν τις πρώτες μέρες του EURΟ ούτε πρωτοφανή βεβαίως είναι ούτε και μεμονωμένα περιστατικά, όπως επιχειρήθηκε να παρουσιαστούν, αφού για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια αρκετά είναι τα στοιχεία που δείχνουν ότι ο τάχα «οπαδικός» πόλεμος κάθε άλλο παρά έχει σχέση με τα στενά όρια της ποδοσφαιρικής αντιπαλότητας. Όσο και εάν τα διεθνή ΜΜΕ απέφυγαν επιμελώς και αυτή τη φορά να δουν το «δάσος» εστιάζοντας στο «δέντρο», εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι για μια ακόμη φορά το έδαφος του σημερινού εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου λειτούργησε ως πεδίο επίδειξης δύναμης στην αντιπαράθεση συμφερόντων, με απώτερους σκοπούς που ξεπερνούν την αντιπαλότητα μεταξύ χούλιγκανς.
Η παρουσία, ανάμεσα στις ομάδες οπαδών, οργανωμένων στρατών με φασιστικά και νεοναζιστικά σύμβολα, οι κραυγές του τύπου «εισβάλαμε ξανά» (Γερμανοί), η ανάρτηση ματωμένων αγγλικών σημαιών στο διαδίκτυο ως λάφυρου πολέμου (Ρώσοι), οι μάχες όλων εναντίον όλων (Ρώσοι με Άγγλους, Άγγλοι με Γάλλους, Γερμανοί με Ουκρανούς και πάει λέγοντας) συνθέτουν ένα σκηνικό άρρηκτα δεμένο με τους ανταγωνισμούς και τις γενικότερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις που διεξάγονται στο έδαφος της Ευρώπης και ευρύτερα. Σε αυτές τις αντιπαραθέσεις σπουδαίο όπλο για τα αντιμαχόμενα συμφέροντα αποτελεί η στοίχιση κυρίως νέων – αλλά όχι μόνο – με τα συμφέροντα της «δικής τους» αστικής τάξης, με το μπόλιασμα του εθνικισμού και της τάχα «εθνικής περηφάνιας» που λειτουργεί ως μανδύας για τους πραγματικούς σκοπούς. Όπως έχει αποδειχθεί, ο χώρος των γηπέδων αποτελεί ένα πρόσφορο έδαφος για τους σκοπούς αυτούς, ώστε οι εργαζόμενοι και η νεολαία να γίνονται ένα πραγματικό «κλοτσοσκούφι» ανάμεσα στα αντιμαχόμενα συμφέροντα.
Η τέτοια αξιοποίηση του οπαδισμού, ο οποίος πέρα από τη συστηματική εξυπηρέτηση των κάθε λογής επιχειρηματικών συμφερόντων μπαίνει από καιρού εις καιρόν στην υπηρεσία και της εξωτερικής πολιτικής των αστικών τάξεων, δεν είναι βέβαια πρωτόγνωρη. Ποιος δε θυμάται, για παράδειγμα, το πρόσφατο «βαλκανικό ντέρμπι» μεταξύ της Αλβανίας και της Σερβίας, που αποτέλεσε αφορμή για να εκδηλωθούν οι πολύ μεγάλες κόντρες των δύο αντιμαχόμενων αστικών τάξεων, με το drone με τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας», που ήταν η αιτία της διακοπής του παιχνιδιού στο Βελιγράδι, την… απάντηση εντός και εκτός γηπέδου των Σέρβων εθνικιστών, την εμπλοκή πολιτικών παραγόντων από τις δύο χώρες, που έριξαν το δικό τους λάδι στη φωτιά, φανερώνοντας ξεκάθαρα τους απώτερους σκοπούς της κόντρας; `Η τον επίσης επεισοδιακό αγώνα (και πάλι για τα προκριματικά) μεταξύ της Ρουμανίας και της Ουγγαρίας, όπου εθνικιστικές ομάδες στις τάξεις των οπαδών συνεπλάκησαν τόσο στον αγώνα του Βουκουρεστίου όσο και στον επαναληπτικό της Βουδαπέστης με επίκεντρο των επεισοδίων την αντιπαράθεση των δύο χωρών για την περιοχή της Τρανσιλβανίας. Σε ανάλογο πνεύμα άλλωστε ήταν και η ενέργεια των Αλβανών οπαδών στην πρεμιέρα των αγώνων τους στη Γαλλία (κόντρα στην Ελβετία), με το προβοκατόρικο πανό για τη λεγόμενη «Τσαμουριά» και τα «100.000 θύματα των Ελλήνων», που έδωσε συνέχεια στις αξιώσεις της αλβανικής αστικής τάξης στην περιοχή και έναν νέο γύρο αντιπαράθεσης με το ΥΠΕΞ της Ελλάδας.
Την ίδια στιγμή, στα σοβαρότερα επεισόδια της Μασσαλίας οι συμπλοκές Ρώσων και Άγγλων ουσιαστικά έρχονται ως συνέχεια της αντιπαράθεσης σε διεθνές επίπεδο των δύο αστικών τάξεων για μια σειρά από σοβαρά ζητήματα, όπως η κόντρα συμφερόντων στη Βόρεια Θάλασσα και γενικότερα στη Βαλτική. Πέντε μέρες μόλις πριν από τον αγώνα οι σχέσεις Αγγλίας – Ρωσίας είχαν διαταραχθεί για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα, με αφορμή ένα ναυτικό επεισόδιο στην περιοχή της Γιουτλάνδης με την ύπαρξη ρωσικού πυρηνικού υποβρυχίου που προκάλεσε αγγλικές αντιδράσεις. Απ’ την πλευρά του το Κρεμλίνο, αν και επισήμως δεν αναγνώρισε την ύπαρξη του υποβρυχίου στη συγκεκριμένη περιοχή, με διαρροές επιχείρησε να συνδέσει την παρουσία του με… το EURO και την ασφάλεια της Εθνικής Ρωσίας λόγω του φόβου επίθεσης από…. τζιχαντιστές! Από την άλλη, η Αγγλία έχει βρεθεί αρκετές φορές στο στόχαστρο του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, την οποία έχει κατηγορήσει για κάλυψη αρκετών Ρώσων επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στη Βρετανία, οι οποίοι εναντιώνονται (για τα δικά τους συμφέροντα προφανώς) στις πολιτικές του Κρεμλίνου.
Όλα αυτά τη στιγμή που αποκαλύψεις για τα μεθεόρτια των επεισοδίων όσον αφορά τους Ρώσους οπαδούς κάνουν λόγο για οργανωμένο σχέδιο επίθεσης στους Άγγλους, ύπαρξη ομάδων νεοναζί και εθνικιστικών που αποτέλεσαν τους «κομάντο» αυτής της επίθεσης και οι οποίοι ταξίδεψαν στη Γαλλία ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό, «για να δείξουν ποιος έχει το πάνω χέρι».
Άλλωστε, δεν είναι τυχαία και η άμεση πολιτική εκμετάλλευση των επεισοδίων, που έγινε και από τις δύο εμπλεκόμενες χώρες. Από πλευράς Ρωσίας χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του υπερεθνικιστή βουλευτή του ακροδεξιού κόμματος LDPR και μάλιστα αντιπροέδρου της ρωσικής Βουλής, Ιγκόρ Λεμπέντεφ, που απέδωσε τα εύσημα στους Ρώσους οπαδούς, οι οποίοι, όπως είπε, «υπερασπίστηκαν την τιμή και την πατρίδα». Σε ένα άλλο περιστατικό, την Πέμπτη, προκλήθηκε διπλωματική αντιπαράθεση Ρωσίας – Γαλλίας με αφορμή τη σύλληψη (την Τετάρτη) 40 Ρώσων οπαδών που μετέβαιναν με λεωφορείο στη Λιλ για τον αγώνα Ρωσίας – Σλοβακίας, με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στα επεισόδια της Μασσαλίας. Ανάμεσά τους μάλιστα ήταν και ο πρόεδρος της «Ένωσης Ρώσων Φιλάθλων», Αλεξάντρ Σπρίγκιν, άμεσος συνεργάτης του Λεμπέντεφ. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, μιλώντας στη Δούμα θεώρησε «απαράδεκτο διπλωματικό επεισόδιο» το περιστατικό. Από την άλλη, η Γαλλία κατηγόρησε τη Ρωσία ότι επέτρεψε στους πιο σκληρούς χούλιγκανς να βγουν από τη χώρα για να πάνε στο EURO. Από το παιχνίδι της αντιπαράθεσης δεν έλειψε ούτε η Αγγλία, η οποία με δηλώσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης στις αρχές της βδομάδας κατηγόρησε ευθέως τις γαλλικές αρχές για τη μη σύλληψη αρχικά κανενός Ρώσου χούλιγκαν.
