Η βιτρίνα του δήμου για πολλούς είναι η πλατεία του Ευόσμου, διότι είναι μπροστά από το δημαρχείο, τον χώρο που αποφασίζονται τα πάντα σχετικά με την καθημερινότητα μας και τα προβλήματα που υπάρχουν. Κακώς έχει περάσει αυτή η νοοτροπία, γιατί δεν μπορεί ένας χώρος να είναι η βιτρίνα και όχι τα έργα που πρέπει να παρέχονται στους δημότες.
Ακόμα κι έτσι όμως, αν περπατήσει ο καθένας μας, στην πλατεία Ευόσμου, όχι μόνο θα δει εγκατάλειψη, αλλά θα τη νοιώσει κιόλας. Τι κι αν υπάρχει σιντριβάνι; Έχει καταντήσει να είναι γεμάτο σκουπίδια μέσα το νερό (ευθύνη που προφανώς φέρουν σε μεγάλο βαθμό και οι πολίτες), κάτι που δημιουργεί ένα αποκρουστικό θέαμα.
Γι’ αυτό βέβαια το θέαμα, όσο αποκρουστικό κι αν είναι, υπάρχει και χειρότερη οπτική. Στο σιντριβάνι παίζουν παιδιά. Από μωρά μέχρι παιδιά του δημοτικού. Το θέαμα των σκουπιδιών που βλέπουν μέσα στο σιντριβάνι, θα εντυπωθεί στο μυαλό τους, θεωρώντας πως είναι κάτι φυσιολογικό κι έτσι θα δημιουργηθεί υποσυνείδητα μια λανθασμένη νοοτροπία και κουλτούρα στους μελλοντικούς κατοίκους του τόπου μας. Όποια κι αν είναι η ευθύνη των πολιτών (που είναι μεγάλη) σε αυτό το πρόβλημα, θεωρώ πως δεν είναι κάτι αδύνατο ή δύσκολο, να καθαρίζεται το σιντριβάνι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να είναι ένα σημείο καθαρό και να δείχνει μια όμορφη εικόνα.
Μέσα σε όλη αυτή την άσχημη εικόνα, υπάρχει και το γεγονός ότι λειτουργούν από τα 9 σημεία που ρίχνουν νερό, μόνο τα 4, εδώ και πάρα πολύ καιρό. Όταν δούλευε σωστά το σιντριβάνι, ήταν ένα όμορφο θέαμα για τα παιδιά και φαινόταν κάτι ωραίο, τακτοποιημένο και φαινόταν πως ο δήμος το φρόντιζε.
Μπορούν να γίνονται κάποια πράγματα που δεν κοστίζουν ιδιαίτερα, δεν είναι δύσκολο να γίνουν, δεν απαιτείται τεχνογνωσία, δεν χρειάζεται γραφειοκρατία και μπορούν να δείχνουν στους δημότες μια εικόνα που δεν θα τους δημιουργεί αποστροφή. Δεν χρειάζεται κόπος, ούτε φαντασία, αλλά μόνο παρατήρηση και όρεξη για να διορθώνονται προς όφελος όλων.
Τσιότσος Αθανάσιος
