Το πέταγμα της λάσπης είναι εύκολο πράγμα. Πιάνεις τον κουβά και πετάς τη λάσπη στον ανεμιστήρα για να σκορπίσει καλά.
Όταν έρχεται η ώρα να απολογηθείς στο δικαστήριο για τη λάσπη που πέταξες, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν, οπότε κοιτάς πώς θα την σκαπουλάρεις για να πας την απολογία όσο γίνεται πιο πέρα.
Στο δικαστήριο, βλέπεις, δεν μπορείς να πας και να πεις πως είναι δικαίωμα και καθήκον σου να πετάς όση λάσπη θέλεις, όπως λες οπουδήποτε αλλού.
Μεγάλη πλάκα έχουν οι λασπάνθρωποι. Μάλιστα ένας από αυτούς εμφανίστηκε πρόσφατα σε δίκη και είχαμε την απορία αν θα πει στους δικαστές αυτά που έλεγε πριν από λίγες ημέρες για αμετάκλητη απόφασή τους, σύμφωνα με την οποία μια ιστορία που καταγγέλθηκε ως σκάνδαλο, δεν ήταν σκάνδαλο. Ο τύπος αυτός έλεγε πως η υπόθεση ήταν σκάνδαλο, παρά την αντίθετη άποψη της Δικαιοσύνης. Τελικά δεν μάθαμε τι θα έλεγε στους δικαστές, αφού η δίκη, για την οποία παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, δεν πραγματοποιήθηκε βάσει εκείνου του στίχου που λέει «σαν άκουσαν μια τουφεκιά, γινήκανε λαγοί»!
Σ.
