Καθώς έρχεται μπροστά μου στην οθόνη του υπολογιστή η ανάλυση μιας παιδοψυχολόγου για τη ζωγραφιά του νεκρού παιδιού, στο ραδιόφωνο ακούγεται ο Τζίμης Πανούσης να τραγουδάει «Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες, σ’ ένα κλουβί γραφείο σαν αγρίμι, παίζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι».
Κρίμα που δεν ζει ο Πανούσης. Πολλά τραγούδια θα έφτιαχνε για όλους αυτούς τους αναλυτές. Σκέφτομαι αν πρέπει να δώσω σημασία σ’ αυτά που διαβάζω για την ανάλυση της ζωγραφιάς και μετά έρχεται στο μυαλό μου ο Λογοθετίδης στην ταινία «Ένας ήρωας με παντούφλες» και μου βγαίνει αυθόρμητα ένα μεγαλοπρεπές «βρε ουστ»!
Ραφαήλ Βασιλειάδης
- Advertisement -