Του Θεόφιλου Θεοφίλου
Κάτι σαν Μεγάλη Παρασκευή ξημέρωσε χθες. Κάτι σαν Μεγάλη Παρασκευή. Όχι Μεγάλη Παρασκευή. Γιατί αύριο Κυριακή δεν θα είναι Κυριακή του Πάσχα, όπως δεν ήταν ούτε πέρσι, ούτε πρόπερσι. Κάτι σαν μεγάλη Παρασκευή ξημέρωσε χθες.
Κάτι σαν Μεγάλη Παρασκευή ξημέρωσε χθες η μέρα, παίρνοντας τη σκυτάλη από την προχθεσινή Μεγάλη Πέμπτη που ώρα με την ώρα, λεπτό με το λεπτό, καθώς κινούσε να νυχτώσει, το κλίμα γινόταν όλο και πιο βαρύ καθώς μια σταύρωση χωρίς ανάσταση πλησίαζε.
Κάτι σαν Μεγάλη Παρασκευή ξημέρωσε χθες και όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στις 10:30 στο Άγαλμα του Βενιζέλου, όχι όμως για την περιφορά του Επιταφίου. Στο Άγαλμα του Βενιζέλου για να βρούνε δικαίωση οι 57 αθώοι άνθρωποι που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών, για να μην ξαναξημερώσουν κι άλλες τέτοιες Μεγάλες Παρασκευές.
Κάτι σαν Μεγάλη Παρασκευή ξημέρωσε χθες και όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στις 10:30 στο Άγαλμα του Βενιζέλου. Όλοι οι δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης βρήκαν τον τρόπο να είναι εκεί. Ο δήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου δυσκολεύτηκε, γιατί μάλλον τον απορρόφησε η προσευχή σε κάποιο απόμερο σημείο. Στο Άγαλμα του Βενιζέλου συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες και ανθρώπους σαν τον δήμαρχο τους τρομάζουν τέτοιες συγκεντρώσεις, τους τρομάζει η σιωπή τέτοιων συγκεντρώσεων, τους τρομάζει πιο πολύ η βοή τέτοιων συγκεντρώσεων.
Κάτι σαν Μεγάλη Παρασκευή ξημέρωσε χθες η μέρα και το κέντρο της Θεσσαλονίκης
βούλιαξε από ανθρώπους που ο αριθμός τους ίσως να ξεπερνούσε τις 200.000, ανάμεσά τους και δεκάδες χιλιάδες δημότες Κορδελιού Ευόσμου. Ο δήμαρχος όμως Κορδελιού Ευόσμου, σαν καλός νυκοκυραίος, επέλεξε να κρατήσει αποστάσεις από τη λαοσύναξη, γιατί τέτοιες λαοσυνάξεις συνήθως ξεβαλτώνουν την ιστορία, συνήθως σπρώχνουν με στήθος και με γόνα για να βγάλουνε από τη λάσπη, στην οποία κόλλησε, εκείνη τη ρόδα του ήλιου.
