Αγαπημένε μας… Νίκο Φουρκιώτη…
Σε γνωρίζω από τότε που γεννήθηκα.
Εγκάρδιος και έμπιστος φίλος των γονιών μου.
Μεγάλωσα με την παρουσία σου στο σπίτι μας, στο πρακτορείο μας , στην τοπική μας .
Ήσουν σαν συγγενής μας, μαζί μας παντού. Σε όλα ήμασταν μαζί και στις χαρές και στις λύπες και φυσικά στους Νεοδημοκρατικούς μας αγώνες…
Και παρ όλο που τελευταία η πορεία της υγείας σου δεν ήταν αναστρέψιμη και τα νέα δεν ήταν καλά, όλοι εμείς με πρώτη την μαμά μου,-την αδελφούλα σου όπως την έλεγες- που μια ζωή σε πρόσεχε , σε φρόντιζε και σε νοιαζόταν… σαν αδελφότης, προσευχόμασταν και ευχόμασταν, οι γιατροί να πέσουν έξω και όλα αυτά να είναι μια λάθος διάγνωση και να γίνεις καλά και να γυρίσεις κοντά μας…
Ώσπου η είδηση του θανάτου σου, μας πάγωσε όλους. Έφυγε ένας ακόμη δικός μας άνθρωπος, ένας άνθρωπος του σπιτιού μας…
Πέρασαν τρεις μέρες και ακόμη δεν μπορούμε και ούτε δεν θέλουμε να το πιστέψουμε.
Η τελευταία φορά που φάγαμε τον μπακαλιάρο της κυρά Ελένης -όπως πάντα όλοι μαζί,-σαν μια μεγάλη οικογένεια, ήταν περίπου πριν από 20 μέρες και ήσουν μια χαρά…
Αλλά δυστυχώς κανείς απ όλη την μεγάλη μας παρέα, δεν φαντάστηκε ότι θα ήταν και η τελευταία μας… φορά !!!
Δεν μπορώ να γράψω τίποτα άλλο, με πονάει ο θάνατος αγαπημένων μου ανθρώπων, ανθρώπων που τη θέση τους δεν θα πάρει ποτέ κανείς άλλος… ανθρώπων που δεν μπορεί να τους αντικαταστήσει κανείς, όπως εσένα…
Αναρτώ όμως από το αρχείο της νονάς μου, που συνεργάσθηκε μαζί σου κι σ εκτιμούσε αφάνταστα, τον επικήδειο που έγραψε για σένα.
Τον υπογράφουμε όλοι οικογενειακώς και συμφωνούμε απόλυτα μαζί της…
Θα σε θυμόμαστε πάντα …κέρδισες μια θέση στην καρδιά όλων μας…
ΕΦΥΓΕ …Ο ΝΙΚΟΣ ΦΟΥΡΚΙΩΤΗΣ 3/1/2025
Σήμερα αποχαιρετήσαμε έναν δικό μας άνθρωπο.
Έναν αυτοδιοικητικό παράγοντα του οποίου η 47χρονη διαδρομή σημάδεψαν την πολιτική, την αυτοδιοικητική και την κοινωνική ζωή του τόπου μας.
Σήμερα αποχαιρετήσαμε έναν καλό, φιλότιμο και πάντα χαμογελαστό άνθρωπο, έναν φίλο, έναν συνεργάτη, έναν ενεργό πολίτη, που όσοι τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του, από σήμερα θα έχουμε μόνο θετικές αναμνήσεις..
Αποχαιρετήσαμε έναν άνθρωπο, που ξεχώρισε για την εργατικότητα, την εντιμότητα, την ανθρωπιά και κυρίως για την απόλυτη ειλικρίνεια των λόγων και των πράξεων του. «ΟΤΙ ΕΛΕΓΕ- ΤΟ ΕΚΑΝΕ»!!!
Αποχαιρετήσαμε έναν περήφανο, ανήσυχο, σοβαρό και ολιγόλογο Βλάχο από την Βλάστη Εορδαίας, έναν Φλωρινιώτη Δυτικομακεδονα που απεχθανόταν την έπαρση, την αλαζονεία, την υπερβολή, την εξαπάτηση, το ψέμα, τα μεγάλα λόγια και τις «σαχλαμάρες» όπως έλεγε.
Έναν γνήσιο, καθαρό και πιστό Νεοδημοκράτη που κέρδισε δίκαια, την εκτίμηση συμπολιτών, συναδέλφων, νεοδημοκρατών, αυτοδιοικητικών και πολιτικών γιατί τον γνώρισαν, γιατί δούλεψαν μαζί του για το Κόμμα και γιατί αγωνίσθηκαν μαζί του διεκδικώντας για τον Δήμο.. κέρδισε όμως και τον σεβασμό των αντιπάλων του, για την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια του.
Από σήμερα η μεγάλη οικογένεια της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη είναι φτωχότερη και εμείς τα μέλη της, βυθιζόμαστε σε θλίψη γιατί αποχαιρετούμε τον
«Νίκο Φουρκιώτη»
ένα δυναμικό και ασυμβίβαστο στέλεχος μας, έναν αγωνιστή της ΝΕΟΔημοκρατικής μας παράταξης, ένα υπόδειγμα απλότητας, ένα παράδειγμα ήθους, έναν νεοδημοκράτη που δεν χώριζε τους ανθρώπους ανάλογα με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις , αλλά με βάση τις ανάγκες τους, τις υποχρεώσεις τους και την ανθρωπιά τους.
Για αυτό και η προσφορά του στην παράταξη μας αλλά και στην τοπική μας κοινωνία ήταν πάντα αυταπόδεικτη, αληθινή, ουσιαστική, διαχρονική και πάντοτε ανιδιοτελής.
Πρώτος ο Νίκος Φουρκιώτης άνοιξε το σπίτι του,το μακρινό μας 1989 στον τότε Βουλευτή της Α΄ Θεσσαλονίκης και μετέπειτα πρωθυπουργό μας Κώστα Καραμανλή για να τον γνωρίσουν όλοι.
Πρώτος αυτός οργάνωνε τις αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις του Καραμανλή όχι μόνο στο Κορδελιό αλλά σε όλη την Δυτική Θεσσαλονίκη για τις ομιλίες του, με τον επίσης αείμνηστο πρόεδρο της ΝΔ Τάκη Δημόπουλο, γι αυτό και ο Κώστας Καραμανλής σάρωνε και στο Ελευθέριο Κορδελιό και στα Δυτικά, όταν κατέβαινε με σταυρό στην Α΄ Θεσσαλονίκης… αλλά ποτέ και κανείς δεν αναρωτιόταν ..γιατί … γιατί όλοι ήξεραν ότι έχει μαζί του τον γνωστό κυρ-Νίκο…..”τον θείο του”…
Ο τόπος μας είναι πάρα πολύ μικρός και γνωριζόμαστε μεταξύ μας και τον Νίκο Φουρκιώτη τον γνωρίζαμε όλοι για πάρα πολλούς λόγους
…κι ας μην γεννήθηκε εδώ…κι ας μην ήταν μικρασιατικής η ποντιακής προσφυγικής καταγωγής…
Τον γνωρίζαμε όλοι γιατί αγωνίστηκε όσο λίγοι για τον Δήμο μας…
Εβαλε την σφραγίδα του στην αναβάθμιση του και την υπογραφή του στην αυτοδιοικητική ιστορία του Ελευθερίου Κορδελιού.
Αλλά για είμαι δίκαιη… μπορεί να ζούσε εδώ,αλλά πάντα μιλούσε και νοιαζόταν για την γενέτειρα του. Η μισή του καρδιά χτυπούσε στο Νυμφαίο Φλώρινας και χαιρόταν σαν μικρό παιδί με τα άλματα προόδου που έκανε εκεί, ο αδελφικός του φίλος δημοσιογράφος συγγραφέας και συνονόματος του Νίκος Μέρτζος.
Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, είχε 7 αδέλφια. Ο ίδιος πατέρας δύο αγοριών αλλά και χαζοπαππούς της μονάκριβης εγγονής που άλλαξε και γέμισε την ΖΩΗ του.. και που όταν γεννήθηκε κερνούσε όλο τον κόσμο…
Απόφοιτος του Βασιλικού Εθνικού Ιδρύματος της Τεχνικής Σχολής Βόλου, αυτοδημιούργητος και επιτυχημένος επαγγελματίας στο χώρο του ποιοτικού και πολυτελούς Επίπλου επί σειρά ετών.
Ο Νίκος Φουρκιώτης δεν ήταν μόνον μέχρι τέλους Καραμαλικός ήταν και φανατικός Παναθηναϊκός.
Λάτρης του ποδοσφαίρου, διετέλεσε Μέλος σε πολλούς Ποδοσφαιρικούς Συλλόγους μεταξύ των οποίων στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ποδοσφαιρικής Ομάδας «ΟΔΥΣΣΕΑΣ, αθλητής στον ΑΕΤΟ Βασιλικών, Κ.Α
Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος σε πολλές αυτοδιοικητικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και μέλος στην Εκκλησιαστική Επιτροπή για την αποπεράτωση του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον οποίο εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή και σήμερα τον αποχαιρετούμε.
Ο Νίκος Φουρκιώτης δεν υπήρξε μόνον ένα σταθερό κομματικό και αυτοδιοικητικό κεφάλαιο για τον τόπο μας αλλά ήταν και μια δοκιμασμένη ανθρώπινη αξία.
Αποδεδειγμένα ήταν η μόνη ελπίδα βοηθείας, ήταν «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ» των ανθρώπων που δεν είχαν τίποτα και κανέναν να τους βοηθήσει..και μάλιστα αυτή η ανθρώπινη σχέση ήταν γνωστή σε όλους.
Όλοι ήξεραν ότι ο Κυρ Νίκος βοηθούσε πολύ … για αυτό και ο κόσμος τον αγαπούσε, τον άκουγε και τον ακολουθούσε. Αυτός ο κόσμος σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ανανέωνε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό του αναδεικνύοντας τον κατ επανάληψη ΠΡΩΤΟ σε ΣΤΑΥΡΟΥΣ Δημοτικό Σύμβουλο γιατί στηριζόταν σ αυτόν…
Ο Νίκος Φουρκιώτης 4 χρόνια μετά την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας από τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, το 1978 μπήκε από τα «ΔΕΞΙΑ» στην τοπική αυτοδιοίκηση έχοντας από την πρώτη μέχρι την τελευταία του μέρα, ενεργό λόγο και ρόλο στα τοπικά μας δρώμενα.
Το αρχείο της αυτοδιοικητικήςμας ιστορίας γράφει, ότι συμμετείχε στις κοινοτικές εκλογές για πρώτη φορά το 1978 και εξελέγη με την παράταξη του π. Προέδρου Ελευθερίου Κορδελιού κ. Γιάννη Γεωργίου.
Έκτοτε παρέμεινε ενεργός αυτοδιοικητικός επί 47 ολόκληρα χρόνια- χρόνια γεμάτα αγώνες για την πρόοδο και για τον «καθαρό αέρα» του τόπου μας …όπως έλεγε.
Ο Νίκος Φουρκιώτης ήταν φίλος με όλους τους πολιτικούς μας και όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι τον ήθελαν στον συνδυασμό τους.
Αδελφός όμως συνοδοιπόρος και συναγωνιστής ήταν με τον επί 4 – 4ετιες αγαπημένο και άξιο δήμαρχο Ελευθερίου Κορδελιού και πρώτο δήμαρχο Κορδελιού Ευόσμου Στάθη Λαφαζανιδη.
Ήταν σαν αδέλφια…
Τους έδενε μια αδελφική σχέση πολλών δεκαετιών.. άλλωστε μαζί έκαναν την «ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» να έχει «ΔΥΝΑΜΙΚΗ …ΣΥΝΕΧΕΙΑ».
Τους ένωναν γερά… οι κοινές τους αρχές, της καλοσύνης, της αλήθειας και της ανθρωπιάς!
Είχαν μέσα τους, την δύναμη του καλού, ήταν εκ φύσεως και εκ πεποιθήσεως και οι δύο καλοπροαίρετοι άνθρωποι… απλοί… και προσιτοί…
Ο Νίκος Φουρκιώτης πάντα με βροντερή φωνή και πλατύ χαμόγελο υπηρέτησε του Δημότες με αγάπη ΚΑΙ ανθρωπιά, μιλώντας πάντα την γλώσσα της αλήθειας από όλες τις θέσεις ευθύνης που του ανέθετε επί 4 4ετίες ο π. Δήμαρχος Στάθης Λαφαζανίδης, χωρίς καμία έπαρση ή έστω ένδειξη αλαζονείας…ή υπεροψίας… Ποτέ!! Μα Ποτέ!!!
Ήταν ένας σεμνός μαχητής της τοπικής αυτοδιοίκησης και ένας πειθαρχημένος στρατιώτης της Νέας Δημοκρατίας.
Υπήρξε ο μακροβιότερος Δημοτικός Σύμβουλος, άριστος Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, ακούραστος Αντιδήμαρχος Πρασίνου και ο πιο αγαπητός Πρόεδρος των ΚΑΠΗ μας.
Μεταξύ άλλων διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Κοιμητηρίων Δυτικής Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Κορδελιου Ευόσμου.
Ο Νίκος Φουρκιώτης, είχε πάντα το θάρρος της γνώμης του, είχε πολιτικό σθένος, αναλάμβανε την ευθύνη των λόγων και των πράξεων του, δεν φοβόταν τίποτα γιατί δεν είχε να κρύψει τίποτα… δεν ανεχόταν όμως με τίποτα μα τίποτα την ειρωνεία, την αδικία, το ψέμα, την έπαρση και την εκμετάλλευση των ανθρώπων κυρίως των ηλικιωμένων.
Διετέλεσα συνεργάτης του.
Δούλεψα μαζί του πολλά χρόνια, για πάρα πολλά θέματα.
Μοιραστήκαμε αγωνίες, χαρές, λύπες, καραβάνια αγάπης για την Σερβία, αδελφοποιήσεις, φιλοξενία παιδιών του πολέμου, καταλήψεις, πορείες, κινητοποιήσεις …αλλά και πανηγυρίσαμε μετά από ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΝΙΚΕΣ!!!
Η καθαριότητα του Δήμου μας , ο «καθαρός μας αέρας» όπως έλεγε , η αύξηση του Πρασίνου, οι διαρκείς δενδροφυτεύσεις, οι πρώτοι κάδοι ανακύκλωσης, το πλύσιμο των δρόμων, ο εξωραϊσμός των κοινοχρήστων χώρων, ο διαρκής εξοπλισμός της Καθαριότητας και η αγάπη του για την 3η ηλικία με την αύξηση τωνπροληπτικών προγραμμάτων υγείας και των εκδρομών στα ΚΑΠΗ μας, ήταν πάντα οι προτεραιότητες του.
Ο Φουρκιωτης δεν συνεδεσε απλώς … αλλά ταύτισε το όνομά του, με την τοπική αυτοδιοίκηση και την αγάπη του στην 3η ηλικία.Τα έργα του, στα ΚΑΠΗ έγραψαν ιστορία…γιατί έτρεξε για τους ανθρώπους των ΚΑΠΗ !!!
Ομολογώ ότι ήταν ένας πανέξυπνος και εύστροφος Βλάχος και ένας έντιμότατος αυτοδιοικητικός.
Ο Φουρκιώτης ήταν απίστευτος!
Είχε φίλους, γνωστούς, δικούς του, και «πατριωτάκια» …παντού! Και όλοι ήταν πρόθυμοι να τον εξυπηρετήσουν…
Ο Φουρκιώτης έβρισκε λύσεις στο «πι και φι» και τελείωνε δουλειές στο «άψε σβήσε» … στο φτερό…όπως έλεγε..
Έδινε πάντα μαζί με τον Δήμαρχο Στάθη Λαφαζανίδη, προτεραιότητα στον άνθρωπο και στήριζαν από κοινού όσους είχαν ανάγκη
Αυτός ο συνδυασμός τους έκανε πολύ αγαπητούς, γιατί κοιτούσαν τον κόσμο στα μάτια και του μιλούσαν στην γλώσσα της αλήθειας!
Τον Νίκο Φουρκιώτη τον έζησα…ερχόταν πρώτος στο Δημαρχείο- έφευγε τελευταίος αλλά… όταν χιόνιζε δεν έφευγε καθόλου, έμεναν άυπνοι – μερόνυχτα- με τον Δήμαρχο – στο 4ο όροφο μέχρι να λιώσουν τα χιόνια…!
Τον Φουρκιώτη… σπανίως το έβρισκα στο γραφείο του, ήταν πάντα έξω – στη γύρα- όπως έλεγε- πάω στα προβλήματα … εκεί πρέπει να είμαι όχι να κάθομαι στο γραφείο.
Μιλούσε με τον κόσμο και τον άκουγε.
Το κινητό του δεν έκλεινε ποτέ και ο αριθμός του ήταν γνωστός και περασμένος στα κινητά όλων.
Αντιδήμαρχε μας
από σήμερα το Ελευθέριο Κορδελιό, η Νέα Δημοκρατία, η τοπική του κόμματος μας κι εμείς είμαστε φτωχότεροι.
Αντιδήμαρχε και αντιπρόεδρε των κοιμητηρίων σήμερα σε συνοδεύσαμε στην τελευταία σου κατοικία και μετά ήπιαμε τον καφέ μας – στο ciclo της οικογένειας Λαφαζανίδη – που αλλού, αλλά χωρίς εσένα…
Αντιδήμαρχε
Αφησες – σε μας…
ως παράδειγμα μίμησης την εργατικότητα, την αλήθεια και την ανθρωπιά σου
και στην τοπική μας ιστορία το βαθύ αποτύπωμά σου….
Αντιδήμαρχε
Η απουσία σου μεγάλη
Η σκέψη μας μαζί σου,
Η μνήμη σου αιωνία
και η ευχή όλων μας… μία….
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια σου…
Καλό παράδεισο… αντιδήμαρχε…
Νίκη Στρατηλάτη
Δημοσιογράφος & Συνεργάτης σου
Ανάρτηση της Νατάσας Τσαουσίδου στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook
