Του Γιάννη Καμαρινού
Είναι μερικές φορές που δεν θέλεις να ασχοληθείς με ορισμένους, αλλά εκείνοι σε προκαλούν να ασχοληθείς μαζί τους, σχεδόν σε πιάνουν από το λαιμό για να το κάνεις.
Μια καλή κυρία, που παρουσιαζόταν ως σπουδαία και επιτυχημένη επιχειρηματίας, βρέθηκε στο πρόγραμμα ένα συν ένα πλησίον σύνταξης.
Ως εδώ καλά, αφού στη ζωή συμβαίνουν πολλά και ο καθένας μπορεί να ανέβει και να κατέβει κοινωνικά σκαλοπάτια.
‘Όμως το να βρεθείς στο ένα συν ένα πλησίον σύνταξης, ενώ παριστάνεις την επιχειρηματία, και να περνιέσαι για ειδική συνεργάτης του δημάρχου, τριγυρίζοντας σε Υπηρεσίες του δήμου γεμάτη έπαρση και επιδεικνύοντας πυγμή στους υπαλλήλους, πάει πάρα πολύ.
Ας συμμαζευτεί η καλή κυρία. Είναι μια εργαζόμενη με σύμβαση ένα συν ένα πλησίον σύνταξης. Να μιλάει λοιπόν με σεβασμό στους συναδέλφους της εργαζόμενους του δήμου και να αφήσει τα κοουμποϊλίκια. Δεν είναι προϊστάμενος κανενός, όχι ότι κανένας προϊστάμενος έχει δικαίωμα να συμπεριφέρεται επιθετικά στους εργαζόμενους.
Ας συμμαζευτεί η καλή κυρία, επειδή όλα έχουν όριο, γιατί μάλλον εξέλαβε την κατανόηση ως αδυναμία και πήρε μεγάλη φόρα.
