Του Γιάννη Καμαρινού
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο δήμο Κορδελιού Ευόσμου, την οποία προανήγγειλε ο δήμαρχος Λευτέρης Αλεξανδρίδης, προκειμένου να ανακοινώσει κάτι σημαντικό για τον τόπο μας, δεν έγινε πριν τις ευρωεκλογές.
Δύσκολα κάτι που δεν έγινε πριν από τις ευρωεκλογές, θα γίνει από εδώ και μετά. Άλλες εκλογές στο επόμενο χρονικό διάστημα δεν προβλέπονται.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το τι θα γίνει με τα μεγάλα έργα για τον δήμο μας που θα μας παρουσίαζε ο πρωθυπουργός και τι θα κάνει ο κύριος δήμαρχος ώστε αυτά τα έργα να γίνουν γιατί τα χρειάζεται ο τόπος.
Κανονικά ο δεύτερος μεγαλύτερος δήμος της βόρειας Ελλάδας δεν θα έπρεπε να περιμένει προεκλογικές εξαγγελίες. Κανονικά ο δήμαρχος του δεύτερου μεγαλύτερου δήμου της βόρειας Ελλάδας θα έπρεπε να απαιτεί και ο πρωθυπουργός και όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες να τρέχουν. Δυστυχώς φαίνεται πως δεν γίνεται κάτι τέτοιο.
Αλήθεια, τελικά τι πέτυχε ο δήμαρχος του τόπου μας πηγαίνοντας τόσες φορές στην Αθήνα μέσα σε λίγους μήνες; Πέτυχε έστω να εξασφαλίσει εκείνο το κομμάτι του στρατοπέδου Παπακυριαζή που χρειάζεται για τη διάνοιξη της οδού Ιπποδρομίου; Υπάρχει κάτι που πέτυχε; Μπορεί να μας πει ο κύριος δήμαρχος;
Οι δημότες Κορδελιού Ευόσμου έστειλαν με την ψήφο τους στις ευρωεκλογές σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αττική. Οι δημότες Κορδελιού Ευόσμου απαιτούν να γίνουν άμεσα τα έργα που χρειάζεται ο δήμος. Πήρε το μήνυμα η κυβέρνηση; Πήρε το μήνυμα ο δήμαρχος για να το μεταφέρει στην κυβέρνηση;
Ο δήμαρχος του δεύτερου μεγαλύτερου δήμου της βόρειας Ελλάδας εξήγγειλε την έλευση του πρωθυπουργού στον τόπο μας, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Έχει κάποια επιρροή ο δήμαρχος στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση ή νομίζει ότι έχει; Από τα γεγονότα
φαίνεται ότι δεν έχει, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Να αποκτήσει επιρροή απαιτώντας και χτυπώντας τη γροθιά στο τραπέζι με την ισχύ που του δίνει ο δεύτερος μεγαλύτερος σε πληθυσμό δήμος της βόρειας Ελλάδας.
Αν δεν απαιτήσει από την κυβέρνηση ο κύριος Αλεξανδρίδης και αν συνεχίσει να πηγαινοέρχεται στην Αθήνα, για να πιστέψουν οι δημότες ότι κάτι κάνει, τότε αυτός ο δήμος θα ζήσει για ακόμα πέντε χρόνια μια από τα ίδια, θα ζήσει δηλαδή στασιμότητα ή και οπισθοδρόμηση.