Η κοινωνιολογία έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό που είναι κοινό με τον αθλητισμό.
Και την κοινωνιολογία και τον αθλητισμό μπορούν να τα διαπραγματευτούν όλοι πάνω από ένα τραπέζι καφενείου. Η αλήθεια είναι ότι, τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν πολλοί που κάνουν και εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς πάνω σε τραπέζι καφενείου.
Και στην περίπτωση της κοινωνιολογίας και στην περίπτωση του αθλητισμού, έχουν οι περισσότεροι άποψη και την υπερασπίζονται με σθένος. Έτσι σε τρεις αράδες, κάποιου που διαπραγματεύεται κάποιο από τα δύο αντικείμενα, είναι δυνατόν να βρούμε δεκατρείς αντιφάσεις. Κανένας ειρμός, καμιά συνοχή. Μπορούν να ξεκινήσουν από μια διαπίστωση και να καταλήξουν σε μια άλλη που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρώτη, ενώ ενδιάμεσα μπορούν να εκφράσουν απόψεις που έρχονται σε σύγκρουση και με την αρχική και με την τελική, αλλά και μεταξύ τους.
Όταν τα παραπάνω συμβαίνουν σ’ ένα τραπέζι καφενείου το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο. Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται όταν η μπουρδολογία προσπαθεί να αναχθεί σε κοινωνιολογία στα έδρανα ενός πανεπιστημίου. Όταν μάλιστα αυτό συμβαίνει στο πλαίσιο ενός κοινωνιολογικού συνεδρίου ή στο πλαίσιο της ανταλλαγής απόψεων μεταξύ παιδαγωγών, τότε η έκφραση που ταιριάζει είναι το «κλάφ’ τα Χαράλαμπε».
Η διαλεκτική λογική, κληρονομιά από την αρχαία Ελλάδα… πολλά θέλεις… άστα να παν΄ στο διάολο… ας αρχίσουμε από την απλή λογική!
Σ.
