Διαβάζουμε πως μπορεί ο Κλεάνθης Μανδαλιανός να μην είχε καμία εμπλοκή στα πολιτικά μέχρι να εκλεγεί δήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου, «αλλά μεγάλωσε και έζησε μέσα από την πολιτική δραστηριότητα του πατέρα του, σ’ ένα ισχυρό πολιτικό περιβάλλον, με παρεμβάσεις, διαφωνίες και κόντρες για πολλά ζητήματα και πρόσωπα του τόπου μας, που σίγουρα διαμόρφωναν όλα αυτά τα χρόνια, την πολιτική του ιδιοσυγκρασία».
Τρίβουμε τα μάτια μας και διαβάζουμε ξανά και ξανά αυτά που έγραψε ο Πέτρος Λεμπετλής, αλλά παραμένουν τα ίδια. Δεν αλλάζει τίποτα και άρα δεν φταίνε τα μάτια μας γι’ αυτά που διαβάζουμε.
Δηλαδή και ο πατέρας του δημάρχου, ο Αλέξανδρος Μανδαλιανός, μπορεί να μην ασχολήθηκε με την ιατρική μέχρι τώρα, αλλά δύναται να το κάνει γιατί έζησε τις σπουδές του γιου του, άνοιγε από περιέργεια καμιά φορά τα βιβλία του γιου του, άκουγε τους διαλόγους μεταξύ του γιου του και των συμφοιτητών του, τις προσεγγίσεις για την εξέταση ενός ασθενούς, τα βήματα για την εύρεση ασθενειών και σίγουρα όλα αυτά επί τόσα πολλά χρόνια διαμόρφωσαν στον κυρ Αλέκο ιατρική ιδιοσυγκρασία;
Θεέ μου τι άλλο θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε στο δρόμο προς τις κάλπες των δημοτικών εκλογών;
Κι επειδή κάποιοι θα θεωρήσουν ότι η πολιτική δεν είναι το ίδιο με την ιατρική, θα τους απαντήσω πως είναι ακριβώς το ίδιο γιατί και από τα δύο κρίνονται οι ζωές μας, με τη διαφορά ότι όταν αρρωσταίνουμε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πάμε στην κυρά μας τη μαμή αλλά σίγουρα θα πάμε στο γιατρό, ενώ όταν εκλέγουμε μπορεί κάλλιστα να ψηφίσουμε οποιονδήποτε δεν έχει καμία σχέση με τα κοινά αλλά θέλει να πειραματιστεί στη ράχη μας για να δει εάν εκτός από καλός γιατρός κάνει και για καλός πολιτικός.
Κιμ. Ο.
Ο κύριος Μανδαλιανός τελικά δεν γνώριζε όλα τα προβλήματα του δήμου