Στο Δήμο Κορδελιού – Εύοσμου έχουμε κάποιους οι οποίοι παρουσιάζονται ως ικανοί να διαχειριστούν τα του δήμου. Τι είδος ανθρώπων είναι αυτοί οι ικανοί;
Οι ικανοί είναι ένα “ανθρώπινο” είδος αλλιώτικο, όχι γιατί “έχουν τα πόδια τέσσερα τα χέρια δεκατέσσερα κι’ ένα μεγάλο μάτι που βλέπει από την πλάτη”, αλλά γιατί νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με ό,τι πουλιέται και ό,τι αγοράζεται, δηλαδή με τη δικιά μας κοινή περιουσία από δρόμους, πάρκα, δημοτικά ακίνητα, καθαριότητα, δημοτολόγια, ληξιαρχεία, Κ.Ε.Π., χώρους, πρασίνου, κοινωνικές υπηρεσίες κλπ, κλπ.
Οι ικανοί δεν πρέπει να μαλώνουν με την ΕΚΟ, γιατί η ΕΚΟ δεν ρυπαίνει το περιβάλλον και μην ξεχνάτε η ΕΚΟ είναι φίλη μας, κατά τη γνωστή ατάκα.
Οι ικανοί έχουν το δικαίωμα να κλείνουν μια Δημόσια υπηρεσία (Κ.Ε.Π.) και να μην δίνουν σε κανέναν λογαριασμό γιατί κανένας δεν έχει δικαίωμα να τους κάνει κριτική και ας ταλαιπωρούνται χιλιάδες δημότες – πολίτες (15) μήνες τώρα!!
Οι ικανοί έχουν δικαίωμα να μην έχει ο Δήμος σχολική στέγη με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να παστώνονται σε τμήματα των 30, γιατί όχι και 40 παιδιών.
Οι ικανοί έχουν δικαίωμα να αφήνουν ένα Δήμο 150.000 κατοίκων περίπου, χωρίς κολυμβητήρια, χωρίς χώρους στάθμευσης, χωρίς πεζόδρομους, χωρίς θεματικά πάρκα, με δρόμους γεμάτους λακκούβες, χωρίς πεζοδρόμια για να πάει βόλτα η μητέρα ή ο πατέρας το παιδί του με το καροτσάκι, κλπ. κλπ.
Οι ικανοί είναι ένα είδος υπεράνω του λαουτζίκου, της πλέμπας δηλαδή.
Οι ικανοί ετοιμάζουν τα βιογραφικά τους σε ιλουστρασιόν χαρτί με ωραίες φωτογραφίες, μοστράρουν τις πανεπιστημιακές τους γνώσεις, την επαγγελματική τους καταξίωση, την οικογενειακή τους κατάσταση και την τεράστια γνώση τους στο ξεπούλημα…(ε,ε,ε, συγγνώμη) στην “αξιοποίηση” της Δημόσιας περιουσίας.
Αυτοί χοντρά – χοντρά είναι οι “ικανοί” που έχουν βέβαια και άλλα πολλά “όπλα” στην φαρέτρα τους, τα οποία δεν αναφέρονται στο παρόν κείμενο αλλά μπορείτε και μόνοι σας να τα σκεφτείτε.
Τώρα μη με ρωτάτε τι πρέπει να κάνετε εσείς, μυαλό και εμπειρία έχετε, μνήμη έχετε, αντοχή έχετε.
Αν δεν έχετε τίποτα απ΄ αυτά, τότε σας παραπέμπω στον ποιητή Α. Κάλβο:
“Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία”.
Φυτ.
