Άκουσα μία ιστορία αυτές τις ημέρες και γελάω συνεχώς όταν τη θυμάμαι.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα καταστήματα με ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν πολύ διαδεδομένα και έβγαζαν χρήματα με το τσουβάλι. Στα καταστήματα αυτά απαγορευόταν να μπαίνουν ανήλικοι, αλλά σχεδόν όλοι οι θαμώνες ήταν ανήλικοι.
Δύο πιτσιρικάδες, πολύ κοντινοί μου, έπαιζαν ηλεκτρονικά παιχνίδια σε κατάστημα του είδους και έβριζαν όταν έχαναν. Η υπάλληλος του καταστήματος τους απείλησε πως θα τους πετάξει έξω αν βρίζουν. Το γεγονός ότι ήταν ανήλικοι δεν την πείραζε καθόλου, αλλά την πείραξε που έβριζαν.
Ο ένας από τους δύο πιτσιρικάδες ρώτησε εάν βρίσκονται σε εκκλησία και γι’ αυτό δεν πρέπει να βρίζουν, κάνοντας την υπάλληλο να εκνευριστεί και να επαναλάβει πως αν τους ακούσει να ξαναβρίζουν θα τους πετάξει έξω.
Κάποτε τέλειωσαν τα κέρματα που είχαν -γιατί τα ηλεκτρονικά παιχνίδια λειτουργούσαν με κέρματα- και ο ένας από τους δύο πιτσιρικάδες πήγε στην υπάλληλο ένα χαρτονόμισμα για να του το «χαλάσει» σε κέρματα. Αφήνει πάνω στον πάγκο το χαρτονόμισμα και της λέει: «Δώσε μου δύο κεριά».
Το αποτέλεσμα της αναζήτησης κεριών ήταν να τους πάρει στο κυνήγι η υπάλληλος.
Την ιστορία τη διηγήθηκε ο ένας από τους δύο τότε πιτσιρικάδες.
Σ.Μ.