Με τη φόρα που έχει πάρει η διοίκηση Μανδαλιανού και απειλεί με δικαστικές προσφυγές για την κριτική που δέχεται, στο τέλος θα αρχίσουν να κάνουν μηνύσεις και σε όσους δεν βλέπουν τα πράσινα άλογα που τρέχουν στις πράσινες διαδρομές, τις οποίες ονειρεύεται ο δήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου.
Μέχρι και τη σάτιρα δεν αντέχουν στελέχη της διοίκησης Μανδαλιανού. Μέχρι και στη σάτιρα αντιδρούν. Ευτυχώς οι «Ελληνοφρένειες» δεν δραστηριοποιούνται στο δήμο Κορδελιού Ευόσμου, γιατί θα κινδύνευαν να βρεθούν φορτωμένοι με μηνύσεις, γιατί η διοίκηση του δήμου αντέχει τη σάτιρα μόνο όταν αυτή αφορά τους πολιτικούς της αντιπάλους.
Τυχερός είναι και ο Αριστοφάνης που δεν του έλαχε να ζει στο δήμο Κορδελιού Ευόσμου επί διοίκησης Μανδαλιανού. Μαύρο φίδι που θα τον έτρωγε εάν τολμούσε να γράψει θεατρικό έργο για τα έργα και τις ημέρες της διοίκησης του δήμου. Τυχερός αυτός ο Άρης (Αριστοφάνης), άτυχος ο άλλος ο Άρης (Βελισσάριος) που έτυχε να ζει σ’ αυτό το δήμο, αυτήν την εποχή και επιπλέον να μπορεί να σκαρώνει σατυρικούς στίχους.
Βέβαια, έχει και η σάτιρα τα όριά της. Και πώς ορίζονται τα όρια της σάτιρας; Με το κιλό και με το μαχαίρι σαν τα καρπούζια! «Έλα, έλα, έλα καλέ κυρία, πάρε καρπούζι με το μαχαίρι, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω. Αυτό δεν είναι καρπούζι. Γλύκισμα είναι». Από την άλλη βέβαια η σάτιρα είναι προκλητική σε έναν δήμο με πράσινες διαδρομές που πάνω τους καλπάζουν πράσινα άλογα, ανατέλλουν πράσινοι ήλιοι και τη δυσοσμία τη μυρίζουν μόνο οι υποκειμενικές μύτες κακοπροαίρετων δημοτών.
Κώστας Καρακώστας
Η κουλτούρα των δικαστικών προσφυγών της διοίκησης Μανδαλιανού
Λογοκρισία και δημοκρατία δεν συνδυάζονται
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ