Άλλη είναι η ύπαρξη, άλλη η παρουσία
άλλο είν’ το ξεπούλημα και άλλη η αξία.
***
Άλλο είν’ το δικαίωμα και το καθήκον άλλο
άλλο του ιδρώτα ο μισθός και άλλο το ρεγάλο.
***
Και της ζωής το νόημα, ποιο είναι, πώς μετριέται;
Με εμβαδά, με κυβικά, λεφτά, σινιέ, τι λέτε;
***
Έρως, φιλία, ιδανικά και μπέσα; στα τσαμούρια*∙
οι αξίες στο τομάρι μας τώρα είναι τσιμπούρια.
***
Παρατηρώ: το νόημα οι λέξεις το ’χουν χάσει
όρθιο λέμε τον σκυφτό, τη φέξη λέμε χάση.
***
Προσόν, ταλέντο ανέλιξης η οσφυοκαμψία
να σπεύσεις στον πολιτικό να κάνεις χειραψία.
***
Πολιτική συνείδηση υπάρχει ρε χαμούρες;
Μα πώς το λέει ο Τούμπουρος: ¨είν’ κατσαρές αμούρες**¨.
***
Περίοδος προεκλογική, τα νταβαντούρια αρχίζουν
λύκοι φοράνε αρνιών προβιές, χάντρες θαμπές γυαλίζουν.
***
Ιθαγενείς σε λήθαργο, η χώρα δε κλινήρης.
Στόχος στην κάλπη πλούσιος να αισθάνεται ο μπατίρης.
Άρης Μπιτσώρης
*τσαμούρια=λάσπες (ποντιακή διάλεκτος)
**αμούρες=βατόμουρα( στην Ήπειρο)
Ο Χρήστος Α. Τούμπουρος είναι Τζουμερκιώτης λογοτέχνης και λαογράφος. Χρησιμοποιεί συχνά στα χρονογραφήματά του την τοπική παροιμία: «αμούρες κατσαρές και γκόρτσα αγίνωτα».
Μία ανάρτησή του στο facebook μου έδωσε αφορμή να γράψω αυτούς τους στίχους.
