Βγαίνεις ν’ απλώσεις τα πλυμένα ρούχα μια ηλιόλουστη ημέρα στο τέλος του φθινοπώρου. Έξω βρωμάει απαίσια αυτή η γνωστή βρώμα που την αντιλαμβάνεται τόσο μεγάλη η υποκειμενική σου μύτη, σε αντίθεση με την αντικειμενική μύτη του δημάρχου Κορδελιού Ευόσμου που είτε την αντιλαμβάνεται ελάχιστα είτε δεν την αντιλαμβάνεται καθόλου.
Σε άλλες συνθήκες δεν θα τα άπλωνες τα ρούχα. Θα άρχιζες τα βρισίδια και θα περίμενες πότε θα περάσει η βρώμα για να τα απλώσεις μετά. Εντελώς μηχανικά όμως απλώνεις τα ρούχα χωρίς ούτε καν να βρίζεις, παρ’ όλο που τα νεύρα σου είναι τεντωμένα από την κατάσταση που επικρατεί στην ατμόσφαιρα.
Καθώς απλώνεις και το τελευταίο ρούχο αντιλαμβάνεσαι πως ο δήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου έχει καταφέρει να επιβάλει τη δυσοσμία ως κανονικότητα. Σ’ έχει κάνει να ζεις με τη δυσοσμία θεωρώντας την μέρος της ζωής σου. Απλώνεις τα ρούχα στη βρώμα χωρίς πλέον να σε πειράζει, ενώ μέχρι χθες σε πείραζε.
Τρία χρόνια ο Κλεάνθης Μανδαλιανός στη διοίκηση του δήμου Κορδελιού Ευόσμου μας μπόλιασε τη δυσοσμία, για να μην γράψω ότι μας την έκανε εκείνο που κάνουν σε όσους έχουν δυσκοιλιότητα. Τρία χρόνια ο Κλεάνθης Μανδαλιανός, που εξελέγη δήμαρχος υποσχόμενος ότι θα εξαλείψει τη δυσοσμία, έκρυψε τη δυσοσμία κάτω από το χαλί και προσπάθησε με κάθε τρόπο να παρουσιάσει τα ΕΛΠΕ ως αθώα περιστερά.
Προφανώς ορισμένοι χαμογελαστοί «χειροκροτούληδες» που ανταλλάσσουν χειραψίες με τον κύριο Μανδαλιανό, προσχωρούν στην παράταξή του γιατί μας επέβαλε τη δυσοσμία ως κανονικότητα. Ας φανταστούν οι κάτοικοι του δήμου και κυρίως εκείνοι που ζούνε καθημερινά με τη δυσοσμία τί θα γίνει αν ο κύριος Μανδαλιανός επανεκλεγεί.
Χαρίλαος Ταπαρίδης
