Είναι μερικές φορές που αντιδράμε ακραία σε απόψεις, επειδή οι ίδιοι έχουμε άλλη άποψη, μέχρι που βιώνουμε οι ίδιοι αυτό που δεν πιστεύουμε. Αυτό συνέβη και σ’ εμένα και πήρα ένα γερό μάθημα ώστε να μάθω να μην αντιδρώ σε κάτι που δεν έχω προσωπική εμπειρία.
Βρέθηκα την προηγούμενη εβδομάδα σε μια ανοιχτή μουσική εκδήλωση όπου έπαιζαν κάποιοι καλοί φίλοι, οι οποίοι είχαν τις ίδιες αντιλήψεις με εμένα για τον κορονοϊό. Άλλος μάλωσε με το φίλο του γιατί ο φίλος του έλεγε πως οι εμβολιασμένοι έλκουν μεταλλικά αντικείμενα και άλλος χώρισε την ερωτική του σύντροφο γιατί έλεγε τα ίδια σχετικά με την έλξη των μεταλλικών αντικειμένων από τους εμβολιασμένους.
Καθώς έφτασα στην εκδήλωση αφού αυτή είχε αρχίσει, πλησίασα από τα πλάγια για να χαιρετήσω τους φίλους μου μουσικούς. Ενώ ήμουν δίπλα στο ηχείο, το οποίο ήταν πάνω σε ψηλή βάση, αυτό έπεσε απάνω του και με έριξε κάτω. Σταμάτησε η μουσική και δημιουργήθηκε αναστάτωση. Τρέχει ο τραγουδιστής και μου λέει:
– Καλά ρε μ@λάκ@, πώς το κατάφερες αυτό;
– Δεν έκανα τίποτα, του απαντώ. Δεν το ακούμπησα το ηχείο.
– Θα πιάστηκε το καλώδια στο πόδι σου.
– Ποιο καλώδιο ρε; Το καλώδιο είναι από πίσω. Βλέπεις κανένα καλώδιο στο πόδι μου;
– Ε πώς έπεσε ρε μ@λάκ@; Αέρας δεν φυσάει.
– Που θέλεις να ξέρω; Άντε πάρτε το ηχείο από πάνω μου. Είναι και βαρύ.
Έφτασαν, εν τω μεταξύ, και οι υπόλοιποι μουσικοί και πιάνουν να πάρουν το ηχείο από πάνω μου. Δεν ξεκολλούσε ούτε για πλάκα από το μπράτσο στο οποίο την προηγούμενη ημέρα είχα κάνει το εμβόλιο κατά του κορονοϊού! Δεν φτάνει που δεν ξεκολλούσε το ηχείο, αλλά καθώς ο κιθαρίστας είχε πατήσει στο κεφάλι μου για κόντρα και τραβούσε το ηχείο, κόλλησε κι αυτός πάνω μου γιατί φορούσε ζώνη με αγκράφα. Καθώς προσπαθούσαν να ξεκολλήσουν το ηχείο και τον κιθαρίστα, περνάει σε μικρή απόσταση ένας τύπος τρέχοντας και κολλάει κι εκείνος απάνω μου. Είχε κλέψει το παγκάρι της εκκλησίας και το τσαντάκι του ήταν γεμάτο κέρματα. Κόντευα να πνιγώ, αλλά το κακό δεν σταμάτησε εκεί. Περνάει μια κοπέλα παραπέρα και κολλάει κι εκείνη επάνω μου!
– Καλά εσύ τι μεταλλικό φοράς και κόλλησες απάνω μου, τη ρωτάω.
– Ζώνη αγνότητας, μου απαντάει. Ο άντρας μου φυλάει τα ρούχα του, να έχει τα μισά!
Καθώς μου δίνει αυτή την απάντηση, έρχεται και κολλάει απάνω μου κι ένας τύπος.
– Εσύ τι μεταλλικό κουβαλάς και κόλλησες απάνω μου, τον ρωτάω.
– Πιστόλι, μου απαντάει. Αυτή εδώ είναι η γυναίκα μου. Θα σε σκοτώσω άτιμε που κυλιέσαι κάτω μαζί της σε δημόσια θέα.
– Καλά ρε βλαμμένε, μόνο τη γυναίκα σου βλέπεις; Το ηχείο, τον κιθαρίστα και τον κλέφτη δεν τους βλέπεις;
Δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη φράση μου και τέσσερις άνδρες της ομάδας «Δ» που καταδίωκαν τον κλέφτη του παγκαριού, κολλάνε και αυτοί απάνω μου εξαιτίας των όπλων. Κόντεψα να πάθω ασφυξία. Δεν μπορούσαν να μας ξεκολλήσουν με τίποτα. Η μουσική εκδήλωση βέβαια σταμάτησε και περιμέναμε αγκαλιασμένοι κάτω όλοι μαζί δύο ημέρες, ώστε να περάσει η επίδραση του εμβολίου στο μπράτσο και να ξεκολλήσουμε!
Καλά να πάθω, αφού δεν πίστευα όσους μου έλεγαν ότι το κέρμα κολλάει στο σημείο που κάνεις το εμβόλιο!
Οράτιος Μενιππίδης
Όταν μου έλεγαν να μην κάνω το εμβόλιο, δεν τους άκουσα…