Μια ισχυρή ολιγόλεπτη τζούρα δυσοσμίας ήρθε πάλι σήμερα να μας θυμίσει εκείνην τη λήψη της χορηγίας τη Μεγάλη Πέμπτη στο όνομα των φτωχών. Καθώς, όπως είναι λογικό καλοκαιριάτικα, οι μπαλκονόπορτες είναι ανοιχτές νωρίς το πρωί, η μυρωδιά του δηλητηρίου εισέβαλε για μία ακόμα μέρα για να πει μια καλημέρα.
Μου ήρθε να τη στείλω στο γέρο διάολο, αλλά μετά συνήλθα. Η μυρωδιά αυτή, που για μένα είναι ενοχλητική, γέμισε το Πάσχα το τραπέζι αρκετών φτωχών και ενδεχομένως να το γεμίσει και τα προσεχή Χριστούγεννα. Μην είμαστε και πλεονέκτες, που έλεγε κι ο Χατζηχρήστος. Δεν γίνεται να τα θέλουμε όλα δικά μας. Και οι φτωχοί χορτάτοι το Πάσχα και η ατμόσφαιρα καθαρή!
Ευχαρίστησα τη δυσοσμία για τη μεγάλη χάρη της που γεμίζει μία δύο ημέρες του χρόνου το τραπέζι κάποιων φτωχών με καλούδια και παρακάλεσα το Θεό να μην την πάρει ποτέ από κοντά μας, γιατί τότε ποιος θα γεμίζει το τραπέζι μερικών από όσους έχουν ανάγκη; Πήρα μια βαθιά αναπνοή και γέμισα τα πνευμόνια μου μυρωδιά υγραερίου, που όμως, κατά πως λένε οι ειδικοί, δεν είναι επικίνδυνο για την υγεία. Αισθάνθηκα γεμάτα τα πνευμόνια μου υγραέριο και χάρηκα καθώς αντιλήφθηκα ότι χωρίς τη θεσπέσια αυτή μυρωδιά πολλοί φτωχοί θα έμεναν νηστικοί το Πάσχα, αναβιώνοντας τους «Αθλίους» του Βίκτωρος Ουγκό, ενώ τώρα με τη χάρη της δυσοσμίας και της διοίκησης του δήμου δεν ζήσαμε τέτοιες σκηνές ανέχειας και λιμοκτονίας στο δήμο μας!!
Τσάρλυ
