Αυτές τις ημέρες χύθηκαν πολλά δάκρυα για το Δημήτρη ή Δήμητρα, για τον κανιβαλισμό που δέχθηκε σε ολόκληρη τη ζωή του ή τη ζωή της και για το τρόπο που τελικά πέθανε. Κατάθλιψη και απογοήτευση. Όχι για το Δημήτρη ή Δήμητρα. Κατάθλιψη και απογοήτευση για κάποιους από αυτούς που δάκρυσαν για τον κανιβαλισμό σε βάρος του Δημήτρη ή Δήμητρας εξαιτίας της διαφορετικότητάς του.
Κατάθλιψη και απογοήτευση καθώς σκέφτομαι πως μερικοί από αυτούς, που δάκρυσαν για το Δημήτρη ή Δήμητρα, κανιβάλισαν κάποιον διπλανό τους χωρίς απολύτως κανέναν λόγο αλλά απλά γιατί είναι κανίβαλοι και ευχαριστιούνται με τον κανιβαλισμό. Κατάθλιψη και απογοήτευση για μερικούς που έχουν διαθέσιμη τη συγκίνηση όταν πρόκειται για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, αλλά για τους διπλανούς τους, για τους φίλους τους, έχουν διαθέσιμο τον κανιβαλισμό.
Ούτε γέλια, ούτε κλάματα. Κατάθλιψη και απογοήτευση καθώς την ώρα που σταυρώνουν τον Χριστό, την ίδια ώρα τρέχουν τα δάκριά τους επειδή παραπέρα κάποιοι άλλοι λιθοβολούν τη Μαρία. Κατάθλιψη, απογοήτευση και εμετός καθώς σκέφτομαι μάτια δακρυσμένα για τον Δημήτρη ή Δήμητρα, τον οποίον ή την οποία δεν γνωρίζουν, και την ίδια στιγμή αρπάζουν το μαχαίρι και να καρφώνουν το φίλο τους μόνο για ευχαρίστηση, μόνο για να τον δούνε βαθιά απογοητευμένο να ξεψυχά μην μπορώντας να χωνέψει τη σαπίλα των ανθρώπων και των σχέσεων τους.
Κ. Νότνολ
