Καθώς σαν προχθές γεννήθηκε ο Φεδερίκο Γκαρθία, αυθόρμητα μου πέρασε από το νου και το εξέφρασα πως ίσως να ήταν τυχερός που άλλοι έκοψαν το νήμα και δεν αναγκάστηκε να το κόψει μόνος του όπως ο Μάγια, ο Τζακ, ο Έρνεστ, ο Κώστας! Πολύ απογοητευτική σκέψη, αλλά όχι πιο απογοητευτική από την απογοήτευση που ζούμε και μάλιστα όχι την απογοήτευση τη γενική, αόριστη και βολική, την απογοήτευση που φορτώνεται στην άτιμη την κοινωνία και ξεμπερδεύει. Η ιδιοσυγκρασία του Φεδερίκο Γκαρθία, ίσως εκείνος ο ματωμένος γάμος, μ’ έβαλε σε τέτοιες σκέψεις.
Ο Φεδερίκο Γκαρθία ίσως να είχε ακόμα πράγματα να βάλει στο χαρτί για να μας τα κληροδοτήσει. Μάλλον δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει την κληρονομιά που μας άφησε. Έκοψαν το νήμα άλλοι και στέρησαν από εμάς κι άλλα μεγάλα λογοτεχνικά έργα. Πάντα αναρωτιόμουν αν ο Μάγια, ο Τζακ, ο Έρνεστ, ο Κώστας και άλλοι σαν κι αυτούς πέραν από την απογοήτευση ξέμειναν κι από έμπνευση. Πιστεύω ότι δεν ξέμειναν από έμπνευση αλλά ήταν τόσο μεγάλη η απογοήτευσή τους που δεν μπορούσαν πια να βάλουν τίποτα στο χαρτί! Πιστεύω ότι, μέχρι να κατέβει η σκέψη από το νου στην πένα, επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι!!
Κ. Νότνολ
