Ο Κώστας Σωτηράκης, αναπληρωτής δημάρχου και αντιδήμαρχος Διοικητικών Υπηρεσιών Κορδελιού Ευόσμου, ζήτησε κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου να μην γίνονται προσωπικές επιθέσεις σε μέλη της διοίκησης γιατί ήταν ομόφωνη η απόφαση της διοίκησης να πάρει τη χορηγία. Η τοποθέτηση του κυρίου Σωτηράκη απαντούσε στις επιθέσεις που δέχτηκε η διοίκηση από τον κύριο Κοκονά και από τον κύριο Ναθαναηλίδη, αλλά και από τους κυρίους Ζυγά και Μπαλτά που μίλησαν για μεθόδευση.
Ο κύριος Σωτηράκης είναι πολύ έμπειρος και σίγουρα από τους καλύτερους γνώστες της τακτικής μέσα σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο. Ξέρει ότι είναι βολική η γενική και αόριστη επίθεση με το «φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι, φταίει και ο Χατζηπετρής». Στην πολιτική υπάρχει συνέχεια και πραγματικά έχουν ευθύνη όλα τα μέλη της διοίκησης για την αποδοχή της χορηγίας, αφού κανένας χθες δεν αποστασιοποιήθηκε κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, παρά παρέμειναν σιωπηλοί.
Επειδή όμως ο κύριος Σωτηράκης είναι παλιός, γνωρίζει ότι οι ευθύνες του δεν είναι ίδιες με του κυρίου Δεμερτζή και του κυρίου Νέστορα Λαφαζανίδη, ούτε με αυτές της κυρίας Δεβετζή και της κυρίας Αθανασιάδου, αλλά και όλων των δημοτικών συμβούλων της διοίκησης που δεν ήταν εκλεγμένοι στο Δημοτικό Συμβούλιο κατά την προηγούμενη θητεία του κι αυτό γιατί ο κύριος Σωτηράκης είχε ψηφίσει τη μη λήψη των χορηγιών, ενώ τώρα εισήγαγε το θέμα στην Οικονομική Επιτροπή και το ψήφισε, χωρίς προηγούμενη αναίρεση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Επίσης ο κύριος Σωτηράκης, ως παλιός και έμπειρος, γνώριζε ότι προχωράει σε πολιτικό πραξικόπημα, κάτι που οι υπόλοιποι της διοίκησης μάλλον αγνοούσαν. Βέβαια κι εκείνοι πλέον το ξέρουν, αλλά δεν αποστασιοποιήθηκαν.
Η συλλογική ευθύνη είναι βολική. Κάποιοι όμως έχουν μεγαλύτερη ευθύνη και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ξεκάθαρο ποιοι από τη διοίκηση έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Κάποιοι θέλησαν να πάρουν τη δόξα, παριστάνοντας τους στρατηγούς στον πόλεμο υπέρ της λήψης της χορηγίας. Τώρα ας μην προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τη συλλογική ευθύνη, δείχνοντας τους συναδέλφους τους. Δεν είναι σωστό. Άλλωστε το ίδιο συνέβη και με το ΘΕΠΑΝ. Ο στρατηγός πρέπει να είναι στρατηγός στα μάτια όλων. Δεν γίνεται στα μάτια των συναδέλφων του της διοίκησης να είναι στρατηγός, γιατί μπορεί να κάνει τις πιο «δύσκολες» δουλειές -για να μην χαρακτηρίσουμε αλλιώς αυτές τις δουλειές- και στα μάτια των πολιτών να είναι ένα μέλος από το σύνολο που έκανε τη «δύσκολη» δουλειά! Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ!
Δημ. Θ.
Το πολιτικό πραξικόπημα της Οικονομικής Επιτροπής προβαλλόμενο ως φιλανθρωπική πράξη