Ακούμε με μεγάλη προσοχή τις τελευταίες μέρες την καταδίκη της βίας από πάρα πολλούς και από βουλευτές. Αναρωτιόμαστε όμως αν η καταδίκη της βίας είναι επιλεκτική. Βουλευτές που «κρέμασαν στα μανταλάκια» υπαλλήλους και αιρετούς του δήμου Κορδελιού για μαύρη τρύπα στα ταμεία του δήμου, ακόμη δεν έχουν ζητήσει συγνώμη από ανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν για χρόνια εξαιτίας ανυπόστατων κατηγοριών.
Η βία δεν είναι μόνο σωματική. Η βία είναι και λεκτική, γίνεται και με άλλες πράξεις. Υπάλληλοι και αιρετοί του δήμου Κορδελιού Ευόσμου διαπομπεύτηκαν στο πανελλήνιο με κατηγορίες που η Ελληνική Δικαιοσύνη έκρινε ως ανυπόστατες. Κανένας από αυτούς που τους διαπόμπευσαν δεν ζήτησαν ποτέ συγνώμη. Κανένας. Ούτε βουλευτές, ούτε δημοσιογράφοι, ούτε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ούτε επώνυμοι και ανώνυμοι καταγγέλλοντες.
Κατά τα άλλα η βία καταδικάζεται, αφού είναι πιο εύκολη η καταδίκη της όταν αυτή περιορίζεται στη γροθιά, την κλωτσιά ή την «κλομπιά»! Βία όμως είναι και ο πανελλήνιος διασυρμός ανθρώπων για πράγματα που δεν έκαναν και μάλιστα είναι βία που δεν θα σταματήσει ποτέ να επιδρά πάνω στους ανθρώπους που την υπέστησαν, αφού δύσκολα θα ξεριζωθεί από τη συνείδηση ορισμένων άλλων ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν λαμόγια κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε.
Αφού λοιπόν καταδικάζουμε τη βία, ας μην την καταδικάζουμε επιλεκτικά και προπαντός όταν με τον τρόπο μας έχουμε ασκήσει βία και μάλιστα άδικη βία, ας έχουμε το θάρρος να ζητήσουμε συγνώμη από τους ανθρώπους που πάνω τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουμε ασκήσει βία. Αυτό για να έχει και αξία η από μέρους μας καταδίκη της βίας κάποιων άλλων!
Χ. Κ.