Η ανθρώπινη βλακεία είναι άπειρη. Δεν είναι τυχαίο ότι ασχολήθηκε μαζί της ο Αϊνστάιν λέγοντας ότι «μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο».
Η ανθρώπινη υπομονή είναι επίσης άπειρη. Ο άνθρωπος μπορεί να υπομείνει καρτερικά όσα δεν βάζει ο νους. Δεν είναι τυχαία εκείνη η φράση που λέει «Θεέ μου μη μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω».
Ποια είναι μεγαλύτερη; Η ανθρώπινη βλακεία ή η ανθρώπινη υπομονή; Δύσκολο να το πει κανείς γιατί είναι δύο ανθρώπινα χαρακτηριστικά που βρίσκονται σε δυο διαφορετικούς τύπους ανθρώπων. Οι υπομονετικοί πρέπει να ανέχονται τους βλάκες με τις πονηριές και τα τερτίπια τους. Οι βλάκες θεωρούν ότι είναι πολύ φυσιολογική η βλακεία τους και θεωρούν μεγάλο κατόρθωμα να παίζουν με την υπομονή των άλλων. Οι υπομονετικοί μπορεί να ανέχονται τη βλακεία των ηλιθίων για διάφορους λόγους. Όταν πια η βλακεία κερδίσει και η υπομονή τελειώσει, τότε οι βλάκες, δήθεν έκπληκτοι, αναρωτιούνται τι έγινε και παριστάνοντας ότι δεν κατάλαβαν καμία από τις βλακείες που έκαναν είναι ικανοί να ζητήσουν και τα ρέστα.
Κ. Νότνολ
