Έχει ώρες που η σκιά του θανάτου του Ντιέγκο Αρμάντο έπεσε βαριά επάνω μας και κανείς δεν μπορεί να γράψει ούτε λέξη. Ο Ντιέγκο ήταν μία από τις μεγάλες μορφές της παιδικής μας ηλικίας και η είδηση του θανάτου του μας συγκλόνισε καθώς έφερε στο μυαλό εικόνες από αξέχαστα μουντιάλ.
Η φυγή του Ντιέγκο Αρμάντο είναι δυσκολοχώνευτη. Όλοι θα γράψουν και κανένας δεν γράφει γι’ αυτήν τη φυγή. Ούτε ο Τσάρλυ έστειλε το κείμενο που είπε ότι θα στείλει για μία μορφή που δεν την είδε ποτέ στα γήπεδα, αλλά έμαθε από μικρός ότι ήταν η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική μορφή όλων των εποχών.
Είχε ρωτήσει πριν χρόνια για τον Μαραντόνα και τον Πελέ. Του απάντησα εκείνο που μου είπε πριν πάρα πολλά χρόνια ο Γιώτης. Ο Μαραντόνα ήταν μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής από τον Πελέ γιατί πήρε μόνος του ένα μουντιάλ και κόντεψε να πάρει κι άλλο ένα. Ο Ντιέγκο Αρμάντο ήταν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
Δεν τον εκτιμούσα τον Ντιέγκο γιατί ήταν κακό παράδειγμα με τη ζωή που επέλεξε να κάνει. Ήξερε όμως ότι ήταν λάθος και φρόντιζε να το φωνάζει. Είχε αίσθηση του σωστού και του λάθους. Ο πρώτος ήταν ή ο τελευταίος ο Ντιέγκο Αρμάντο που ήξερε πάντα πιο είναι το σωστό, αλλά επέλεγε πάντα το λάθος;
Ο Ντιέγκο Αρμάντο πάνω απ’ όλα ήξερε πιο είναι το δίκιο και πιο είναι το άδικο, γι’ αυτό ήταν με τους φτωχούς και τους κυνηγημένους. Ήξερε που γίνονταν πόλεμοι, που πέθαιναν τα παιδιά από την πείνα. Ο Ντιέγκο Αρμάντο ήταν Λατινοαμερικάνος και όσο αγαπούσε τη στρογγυλή θεά, άλλο τόσο αγαπούσε εκείνους που με μια χούφτα άντρες ξεκίνησαν από τη Σιέρα Μαέστρα για να φέρουν τα πάνω κάτω στη Λατινική Αμερική.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μάλλον ακροβατούσε μεταξύ δύο ημερομηνιών για να περάσει τη χαρακιά. Διάλεξε τη σημερινή.
Σ.
