Καθώς με είδαν να βγαίνω από την πόρτα Του, με θράσος με ρώτησαν οι δυνατοί της γης τι με ήθελε. Δεν τους γέμισε το μάτι που ο Θεός έμπασε στο γραφείο του έναν κουρελή σαν κι εμένα κι όχι αυτούς. Τους είπα την αλήθεια. Ρώτησε αν συμφωνώ ότι είναι η ώρα για να παρέμβει και να γλιτώσει τη γη και ότι άφηνε στην κρίση μου τη συγκεκριμένη απόφαση!
Ταράχτηκαν οι δυνατοί καθώς περίμεναν, λουσμένοι στον ιδρώτα, να τους πω την απάντηση που έδωσα στον Θεό. Όταν τους είπα πως συμφώνησα στη σωτηρία της γης, ησύχασαν και άρχισαν το γλέντι αποστρέφοντας το βλέμμα τους από τα κουρέλια μου. Πάνω στο γλέντι τους έγιναν πιο άπληστοι. Σκότωσαν, έκαψαν, βασάνισαν αθώους, πέταξαν έξω από τα σπίτια τους φτωχούς καθιστώντας τους άστεγους, μετέτρεψαν φτωχούς σε πάμφτωχους καθιστώντας τους ρακοσυλλέκτες, άφησαν χιλιάδες παιδιά να πεθάνουν από την πείνα αρπάζοντας τη μπουκιά μέσα από το στόμα τους, έκαναν στάχτη δάση, εξαφάνισαν είδη φυτών, εξόντωσαν είδη ζώων.
Όταν άρχισαν οι άνθρωποι να πεθαίνουν μαζικά, οι δυνατοί έστησαν μπίζνες και με το θάνατο, προετοιμάζοντας τις συνθήκες για όταν το θανατικό θα περνούσε. Το θανατικό όμως μέρα με τη μέρα θέριζε τους ανθρώπους πιο γρήγορα και πιο μαζικά. Όταν πια ο θάνατος σκέπασε τον κόσμο, οι δυνατοί αποφάσισαν να ξαναστρέψουν το βλέμμα τους στα κουρέλια μου.
– Μας κορόιδεψες, μου απηύθυναν το λόγο.
– Γιατί σας κορόιδεψα;
– Είπες πως συμφώνησες να παρέμβει και να γλιτώσει τη γη.
– Ακριβώς σε αυτό συμφώνησα και ακριβώς αυτό κάνει!!
Εφραίμ Σύριος