Στο στρατό του Βασιλείου της Δανιμαρκίας συναντάει κανείς κάθε καρυδιάς καρύδι κι έτσι πολύ λογικά συναντάει και μεγάλους καραγκιόζηδες. Αυτοί οι καραγκιόζηδες έχουν σαν μοναδικό τους στόχο να δημιουργούν αναστάτωση με την ψευτομαγκιά τους και τη βλακεία τους. Μάλιστα για κάποιον λόγο δηλώνουν ότι δεν τους νοιάζει τίποτα, ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, ότι δεν λογαριάζουν τίποτα και όσες φυλακές και να τους ρίξουν, όσες στερήσεις εξόδου και να τους ρίξουν, όσα καψόνια και να τους κάνουν εκείνοι συνεχίζουν να κάνουν τον καραγκιόζη και να λένε τις βλακείες τους. Έχει και κάτι άλλους πονηρούς που χρησιμοποιούν αυτούς τους καραγκιόζηδες για να δημιουργήσουν στη μονάδα αναστάτωση χωρίς να το κάνουν οι ίδιοι. Κερνάνε τους καραγκιόζηδες τυρόπιτες, αναψυκτικά, σάντουιτς στο ΚΨΜ, τους παίρνουν δηλαδή σαν να λέμε υπό τη σκέπη τους και τους βάζουν να γίνονται μεγαλύτεροι καραγκιόζηδες.
Τότε αρχίζει το χειρότερο καψώνι. Ο αξιωματικός του Βασιλείου της Δανιμαρκίας βγάζει τον καραγκιόζη από την παράταξη και τον βάζει να σταθεί δίπλα του, ενώ λιώνει τους υπόλοιπους στο καψώνι. Ο καραγκιόζης κοιτάει τους υπόλοιπους να γονατίζουν και ξεκαρδίζεται στα γέλια, ενώ ο αξιωματικός φωνάζει ότι όσο περισσότερο γελάει ο καραγκιόζης τόσο περισσότερο θα τρέχουν. Ο καραγκιόζης όμως, επειδή είναι καραγκιόζης, ούτε θέλει ούτε μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει και γελάει όλο και περισσότερο, ενώ ο πονηρός μυξοκλαίει και διαμαρτύρεται γιατί ο αξιωματικός τους τρέχει αδίκως! Αμέσως μετά το πρώτο τέτοιο καψώνι οι περισσότεροι στρατιώτες είναι έτοιμοι να φάνε ζωντανό τον καραγκιόζη. Ο πονηρός όμως, γιατί νομίζει ότι είναι πολύ πονηρός, συνεχίζει να κερνάει τυρόπιτες τον καραγκιόζη και ο καραγκιόζης, επειδή είναι καραγκιόζης, συνεχίζει τα καραγκιοζιλίκια. Το καψώνι λοιπόν συνεχίζεται όλο και πιο σκληρό και σύντομα οι υπόλοιποι στρατιώτες εκτός από τον καραγκιόζη είναι έτοιμοι να φάνε ζωντανό και τον πονηρό, που κερνάει και υποθάλπει τον καραγκιόζη.
Κόυνερ
