Υπάρχει άραγε ένας καλός ειδικός συνεργάτης ανάμεσα σ’ αυτούς που προσέλαβε ήδη ο δήμαρχος, αναρωτήθηκε ο μεγάλος φιλόσοφος. Πρέπει οπωσδήποτε να βρω έναν καλό για να μην πουν ότι είμαι εμπαθής. Ας τους πάρουμε όλους με τη σειρά και σίγουρα θα βρεθεί ένας που να μπορεί να χαρακτηριστεί καλός.
Ο Παναγιώτης για παράδειγμα… μπα… έχει μουστάκι! Ίσως ο Λάζαρος… άπα… είναι βραχύσωμος! Ο Γιάννης μήπως θα μπορούσε… καλά τι σαχλαμάρες κάθομαι και σκέπτομαι, άνθρωπος που ενίοτε έχει αλογοουρά! Η Όλγα… αλλά αυτή παραιτήθηκε από τη μία θέση για να πάει στην άλλη. Ο Γρηγόρης… καλά τι σκέπτομαι τώρα… αυτός δεν είναι από εδώ!
«Τελικά ούτε ένας δεν αξίζει. Γιατί να βρω ναι και καλά έναν καλό για να φανώ μετριοπαθής, αφού είμαι ένας και μοναδικός; Τελικά αναμφισβήτητα εγώ θα ήμουν ο καλύτερος για όλες τις θέσεις των ειδικών συνεργατών», σκέφτηκε ο μεγάλος φιλόσοφος, σηκώθηκε όρθιος, κοίταξε τα αποτέτοια του και είπε: Σαν τα δικά μου δεν έχει κανένας άλλος!!
Κόυνερ