Ο επικεφαλής της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο Κορδελιού Ευόσμου, Νίκος Ζυγάς, κατά τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της 28ης Ιανουαρίου 2020, μίλησε για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο. Είπε για την ακρίβεια ο κύριος Ζυγάς: «Κύριε Πρόεδρε, κύριε δήμαρχε, κύριοι συνάδελφοι. Ο Νίκος ο Ζυγάς ανήκει σε μία κατηγορία πολιτικών ανθρώπων που άλλα είχε στο μυαλό του όταν κατέβηκε στις εκλογές…»!
Ο κύριος Ζυγάς είναι δάσκαλος και ήξερε πολύ καλά τι έκανε μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του. Δεν άκουσε δηλαδή κάπου κάποιον να αναφέρεται στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο και είπε «ωραίο μου ακούστηκε, ας το κάνω κι εγώ». Μια πρόχειρη αναζήτηση στη μνήμη για άλλον πολιτικό που μιλούσε για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο οδήγησε στον ασυναγώνιστο Παναγιώτη Ψωμιάδη και στον ανεπανάληπτο Γιώργο Καρατζαφέρη! Επειδή όμως μόνο αυτοί οι δύο ήρθαν στη μνήμη, άρχισε η αναζήτηση στο διαδίκτυο, προκειμένου να βρεθεί άλλη παρόμοια περίπτωση και τι λέτε ότι βρέθηκε; Ο Γιάννης Μουζάλας και ο Άδωνις Γεωργιάδης!!
Γράφτηκαν και σβήστηκαν αρκετές φορές αυτές οι αράδες για τον Νίκο Ζυγά, αλλά δεν υπήρχε πρόθεση για χοντροκομμένο κείμενο. Αναζητήθηκε λοιπόν κάτι ήπιο στο διαδίκτυο και βρέθηκε ένα σημερινό άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή, το οποίο ούτε κατά παραγγελία δεν θα μπορούσε να έρθει ακριβώς αυτή τη στιγμή που αναζητείτο. Έγινε λοιπόν, τρόπον τινά, ένα μικρό δάνειο της πρώτης παραγράφου του άρθρου του Παντελή Μπουκάλα, στην οποία παράγραφο γράφει τα εξής:
«Τους ανθρώπους που μιλάνε για τον εαυτό τους σε τρίτο ενικό πρόσωπο, είτε πολιτικοί είναι είτε “απλοί πολίτες”, τους έχω πάρει από φόβο, και θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι μόνος. Με προβληματίζουν περισσότερο και από όσους μιλάνε, πάλι για τον εαυτό τους, σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, από την αγωνία τους να βρουν την κατάλληλη στέγη για τη μεγαλοπρέπειά τους. Οι πιθανότητες να έχουν στο μυαλό τους τον διάσημο στίχο του Αρθούρου Ρεμπώ, “εγώ είναι ο άλλος”, και να επιχειρούν να τον πραγματώσουν δεν είναι πολλές. Άλλες αξίες σέβονται και εκτιμούν και με άλλα μέτρα και σταθμά υπολογίζουν την προσωπική τους αίγλη. Δεν είναι κακό πράγμα η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθηση, εδώ όμως δεν πρόκειται για κάτι τόσο απλό και λογικό. Ο άνθρωπος που έχει την ευχέρεια να βγαίνει από τον εαυτό του, όχι για να τον εξετάσει με κριτικό μάτι, αλλά για να τον θαυμάσει και να τον δοξολογήσει σε τρίτο πρόσωπο, ξεχωρίζοντάς τον από τους ουτιδανούς, είναι αιχμάλωτος της φιλαυτίας· η ευθυκρισία του και η ίδια η σχέση του με την πραγματικότητα έχουν συνταξιοδοτηθεί προώρως, παρότι ο ίδιος δεν έχει τη δυνατότητα να το αντιληφθεί, εμποδισμένος από τον αθεράπευτο εγωκεντρισμό του».
Ατίρκα
