Για το πώς ακριβώς γίνονταν οι καταγγελίες και τα δημοσιεύματα σε βάρος του δήμου Κορδελιού Ευόσμου μπορούμε να κάνουμε υπόθεση εργασίας, αλλά δεν θα την κάνουμε. Θα ασχοληθούμε μόνο με μια περίπτωση για την οποία δεν χρειάζονται υποθέσεις, αφού υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία και κρίση δικαστηρίου. Η συγκεκριμένη υπόθεση ξεκίνησε όταν ένας Αθηναίος δημοσιογράφος άρχισε έρευνα από την Αθήνα όπου διαμένει, μετά από ανώνυμη όπως ο ίδιος ισχυρίζεται καταγγελία, για υπαλλήλους του δήμου και κατέληξε σε δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο υπάλληλοι, αλλά και αιρετοί του δήμου Κορδελιού Ευόσμου καταχρώνταν την περιουσία του δήμου! Κατόπιν αυτού του δημοσιεύματος άνθρωποι με ευαισθησία για την προστασία της δημοτικής περιουσίας έκαναν καταγγελία στον Εισαγγελέα για τα όσα ανακάλυψε και αποκάλυψε ο καλός δημοσιογράφος.
Η σειρά με την οποία συνέβησαν τα γεγονότα φαινόταν να είναι η παραπάνω, αλλά τελικά τα περιστατικά δεν έγιναν με αυτήν τη σειρά αφού, όταν οι υπάλληλοι του δήμου οι οποίοι βρέθηκαν καταγγελλόμενοι για κατάχρηση της περιουσίας του δήμου, άρχισαν να ψάχνουν τον πληροφοριοδότη του δημοσιογράφου, ανακάλυψαν ότι δημόσια έγγραφα, που χρησιμοποίησε στο δημοσίευμά του ο δημοσιογράφος, είχαν παρθεί με αίτηση ενός εκ των καταγγελλόντων με ευαισθησία στην προστασία της περιουσίας του δήμου. Οι άνθρωποι δηλαδή που πήγαν στον εισαγγελέα να κάνουν καταγγελία με βάση ένα δημοσίευμα, ήταν οι ίδιοι που έδωσαν στον δημοσιογράφο δημόσια έγγραφα για να γράψει το άρθρο του. Η σειρά δηλαδή των γεγονότων ήταν ανάποδη από αυτήν που ξέραμε. Οι καταγγέλλοντες προμήθευαν τις καταγγελίες στο δημοσιογράφο, ο δημοσιογράφος δημοσίευε και οι καταγγέλλοντες έπαιρναν τις καταγγελίες, τις οποίες οι ίδιοι έδωσαν στον δημοσιογράφο, και τις πήγαιναν στον εισαγγελέα παρουσιάζοντάς τες ως αποτέλεσμα δημοσιογραφικής έρευνας!!
Όταν είς εκ των καταγγελλόντων, που πιάστηκε να έχει βάλει την υπογραφή του για να προμηθευτεί τα δημόσια έγγραφα τα οποία έδωσε στον δημοσιογράφο, ρωτήθηκε για την υπόθεση, ισχυρίστηκε ότι λειτούργησε προς εξυπηρέτηση του δημοσιογράφου, μετά από παράκλησή του, γιατί ο δημοσιογράφος είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών, χωρίς όμως να γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο ο δημοσιογράφος ζητούσε αυτά τα έγγραφα και χωρίς να γνωρίζει σε ποια υπόθεση αφορούσαν, αλλά ενημερώθηκε γι’ αυτά μετά τη δημοσίευση του άρθρου και αποφάσισε να κάνει την καταγγελία! Ο δημοσιογράφος επιβεβαίωσε ενόρκως τους ισχυρισμούς του καταγγέλλοντα.
Οι υπάλληλοι του δήμου, που βρέθηκαν καταγγελλόμενοι με την παραπάνω διαδικασία, κατηγόρησαν τον καταγγέλλοντα, που υπέγραψε και πήρε τα δημόσια έγγραφα με βάση τα οποία φτιάχτηκε το δημοσίευμα, ότι αυτός ήταν ο ανώνυμος πληροφοριοδότης του δημοσιογράφου. Οι υπάλληλοι του δήμου είπαν ότι οι καταγγέλλοντες προμήθευσαν με στοιχεία τον δημοσιογράφο, αυτός κατασκεύασε το δημοσίευμα και κατόπιν οι ίδιοι οι καταγγέλλοντες έκαναν την αναφορά στον εισαγγελέα με βάση στοιχεία δήθεν δημοσιογραφικής έρευνας! Ο ένας εκ των καταγγελλόντων έκανε αγωγή στους υπαλλήλους του δήμου, που τον κατηγόρησαν ότι ο ίδιος ήταν ο ανώνυμος πληροφοριοδότης και ότι ο ίδιος ουσιαστικά κατασκεύασε την κατηγορία. Τι αποφάνθηκε το δικαστήριο;
Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι ισχυρισμοί των εναγομένων υπαλλήλων του δήμου δεν αποδεικνύονται ψευδείς αφού ο δημοσιογράφος ισχυρίζεται ότι ζήτησε να του σταλούν κάποια δημόσια έγγραφα, αλλά δεν διευκρινίζεται περαιτέρω ποιος επέλεξε αυτά τα δημόσια έγγραφα, ούτε ποιος κάλυψε το κόστος της αμοιβής του δικηγόρου, που αιτήθηκε και έλαβε τα σχετικά έγγραφα, ούτε ποιος κάλυψε το κόστος της λήψης αυτών των εγγράφων. Σύμφωνα με το δικαστήριο, είναι αντίθετο στα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, κάποιος, στα πλαίσια διάθεσης εξυπηρέτησης ενός γνωστού του, να καταβάλει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για να λάβει αντίγραφα εγγράφων, χωρίς να γνωρίζει τον λόγο για τη λήψη αυτών και επιπλέον, ενώ αναγνωρίζει τα ονόματα αυτών που αναφέρονται στα έγγραφα, ως πρόσωπα που εμπλέκονται σε ποινικές υποθέσεις του δήμου, ως έχων ο ίδιος σχέση με τον δήμο δεν ζητάει να πληροφορηθεί άμεσα και αναλυτικά για τη διερευνώμενη υπόθεση αλλά περιμένει τη δημοσίευση του σχετικού άρθρου. Στο δικαστήριο επίσης φαίνεται παράλογο ένας δημοσιογράφος να ερευνά μια υπόθεση με ενδείξεις διαφθοράς και κακοδιαχείρισης στα πλαίσια ενός δήμου, να απευθύνεται σε κάποιον που έχει σχέση με τον δήμο για να τον διευκολύνει στη λήψη δημοσίων εγγράφων και δεν τον ρωτά τίποτα για την υπόθεση που ερευνά και για τυχόν πληροφορίες που έχει γι’ αυτήν. Με βάση τα παραπάνω το δικαστήριο καταλήγει πως όλα όσα ισχυρίστηκαν οι κατηγορούμενοι υπάλληλοι του δήμου σχετικά με το άρθρο και την πηγή της πληροφόρησης αποδείχτηκαν ότι είναι αληθή και γι’ αυτό απαλλάσσει τους κατηγορούμενους.
Οι δικαστές λοιπόν κατάλαβαν ακριβώς αυτό που καταλαβαίνουν όλοι όσοι ακούνε την παραπάνω ιστορία και διαθέτουν απλή λογική. Οι καταγγέλλοντες της συγκεκριμένης υπόθεσης, ενώ ισχυρίστηκαν ότι έμαθαν για την κατάχρηση της περιουσίας του δήμου από μια δημοσιογραφική έρευνα, ήταν τελικά αυτοί που προμήθευσαν στον δημοσιογράφο τα έγγραφα και τις πληροφορίες και αυτό είναι όχι δικό μας συμπέρασμα, αλλά συμπέρασμα δικαστηρίου.
Για τις υπόλοιπες υποθέσεις, για το πώς έγιναν δημοσιεύματα, καταγγελίες, μέχρι και ερωτήσεις στη Βουλή, δεν θα κάνουμε εικασίες και δεν έχουμε λόγο να κάνουμε εικασίες. Όποιος θέλει να βρει τι γινόταν σ’ αυτές ας χρησιμοποιήσει την κοινή πείρα και την κοινή λογική όπως προτείνει το αξιότιμο δικαστήριο και ας σκεφτεί την απόφαση του συγκεκριμένου αξιότιμου δικαστηρίου για μια υπόθεση που οι καταγγέλλοντες και ο δημοσιογράφος πιάστηκαν στη φάκα να έχουν κατασκευάσει την υπόθεση.
Ολοκληρώνοντας αυτό το άρθρο, το οποίο δεν είναι προϊόν δημοσιογραφικής έρευνας αλλά προϊόν λογικής προσέγγισης γεγονότων, με βάση και τη λογική προσέγγιση του αξιότιμου δικαστηρίου, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι θέλει πολύ θράσος να σε πιάσουν να λες ψέματα, να σε πιάσουν να έχεις στήσει μια συκοφαντική υπόθεση κι αντί να βάλεις κάτω το κεφάλι και να πάρεις δρόμο, εσύ να ζητάς να σε αποζημιώσει για συκοφαντική δυσφήμιση αυτός που σπίλωσες και που σε έπιασε στα πράσα. Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η συγκεκριμένη καταγγελία για την κατάχρηση της περιουσίας του δήμου κρίθηκε ως συκοφαντική από άλλο δικαστήριο και οι συκοφάντες κλήθηκαν να αποζημιώσουν τους καταγγελλόμενους υπαλλήλους. Δεν θα θέλαμε να πούμε πως, επειδή μία υπόθεση καταγγελίας αποδείχτηκε στημένη, όλες οι καταγγελίες ήταν στημένες κι ας λένε σε κάποια χωριά της Ελλάδος «μια φορά ψεύτης, πάντα ψεύτης» αφού κάποιες καταγγελίες μπορεί να εμφορούνταν από διάθεση προστασίας της δημοτικής περιουσίας, αλλά και πάλι για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι καταγγελίες που έγιναν από διάφορους σε βάρος των αιρετών και των υπαλλήλων του δήμου καταρρέουν η μία μετά την άλλη με πιο παταγώδη πρόσφατη κατάρρευση αυτή περί της τρύπας των 14 εκατομμυρίων ευρώ στα ταμεία του δήμου. Θα θέλαμε επίσης, επειδή με βάση την υπόθεση την οποία εκθέσαμε παραπάνω αποδείχτηκε ότι ο ανώνυμος καταγγέλλων ήταν επώνυμος, να αναφέρουμε πως πολλές από τις καταγγελίες σε βάρος αιρετών και υπαλλήλων του δήμου Κορδελιού Ευόσμου ήταν ανώνυμες, χωρίς με αυτό να θέλουμε να πούμε ότι όλες τις καταγγελίες τις έκανε ο ίδιος άνθρωπος. Μακριά από μας τέτοια εύκολα συμπεράσματα.
Βασίλης Κιμ.
