Από τα βασικά θέματα στην ατζέντα των συναντήσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ θα είναι φυσικά και τα Ελληνοτουρκικά, με την κυβέρνηση να επιχειρεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό ότι η ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στο σχεδιασμό των ΗΠΑ στην περιοχή διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την «ασφάλεια και σταθερότητα».
Ενδεικτικά άλλωστε είναι και τα όσα είπε την Παρασκευή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για το τι αναμένει η κυβέρνηση από τις επαφές στις ΗΠΑ σχετικά με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, μιλώντας για «ξεκάθαρη στάση» και καταδίκη του μνημονίου από την αμερικανική διπλωματία και προσθέτοντας πως «αναμένουμε (…) μια ανάλογη τοποθέτηση σε όλα τα επίπεδα.
Την ίδια ώρα βέβαια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αποκαλύπτοντας εκ νέου και τα σχέδια αμερικανοΝΑΤΟικών «διευθετήσεων» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο που είναι στο τραπέζι, κληθείς να σχολιάσει τη δήλωση του βουλευτή της ΝΔ Μπ. Παπαδημητρίου πως «η συνεκμετάλλευση δεν είναι κακή. Αυτό δεν μας το απαγορεύει κάποιος», δεν απέκλεισε τίποτε, βάζοντας έναν «οδικό χάρτη» προς αυτήν την κατεύθυνση: «Για να φτάσουμε σε τέτοιου είδους ζητήματα (…) έχουμε να διανύσουμε έναν πολύ μεγάλο δρόμο, ο οποίος περνά καταρχήν από την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στην περιοχή (…) Από εκεί και μετά, όταν θα ωριμάσουν οι συνθήκες, αν προχωρήσουν όπως πρέπει τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης σε τεχνικό επίπεδο που διεξάγονται, θα μπορέσουμε να μιλάμε για μια αποκλιμάκωση όλης αυτής της ρητορικής, που θα επέτρεπε να λύσουμε και το βασικό νομικό μας πρόβλημα, που μένει άλυτο εδώ και δεκαετίες (…) Έχει ένα πολύ μακρύ δρόμο μέχρι να φτάσουμε στην ολοκλήρωση τέτοιου είδους συζητήσεων ώστε να δούμε, μετά την επίλυση του νομικού ζητήματος (σ.σ. υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ), τι μορφή μπορεί να πάρει» η συνεκμετάλλευση.
Αλλά και ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας στην καναδική εφημερίδα «The Globe and Mail», είπε: «Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε με όλους τους γείτονές μας, συμπεριλαμβανομένης ασφαλώς της Τουρκίας. Και αν δεν μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία, τότε είμαστε ανοιχτοί (στο ενδεχόμενο να προσφύγουμε) σε διεθνή δικαιοδοσία».
