Στην πολιτική υπάρχει κάτι που λέγεται πολιτική ευθύνη και την πολιτική ευθύνη για ότι συμβαίνει στη χώρα ή στο δήμο την φέρουν πρώτοι απ’ όλους η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί των κομμάτων, οι αρχηγοί των παρατάξεων. Όταν λοιπόν γράφουμε ότι ο δήμαρχος χρησιμοποιεί παλιά, δοκιμασμένα και αποτυχημένα υλικά, δεν εγκαλούμε τα υλικά. Εγκαλούμε τον δήμαρχο. Όταν γράφουμε ότι δημοτικός σύμβουλος της παράταξης Καμαρινού ψήφισε διαφορετικά από τον κύριο Καμαρινό, ζητάμε από τον κύριο Καμαρινό να μας πει γιατί διαφοροποιείται ο σύμβουλός του. Δεν το ζητάμε από το δημοτικό σύμβουλο. Όταν γράφουμε ότι δημοτικοί σύμβουλοι του κυρίου Σούλα κανόνιζαν μόνοι τους, πέρα και έξω από την παράταξή τους, ποιον θα στηρίξουν τη δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών, δεν κάνουμε κριτική σ’ εκείνους αλλά πρώτα και κύρια στον κύριο Σούλα που τους είχε μαζί του.
Αν λοιπόν η «Αγκίδα» γράφει πράγματα που δεν υφίστανται, είναι στο χέρι των επικεφαλής των παρατάξεων να μας διαψεύσουν. Από εκεί και πέρα εάν από κάποια συνεδρίαση θα έχουμε ρεπορτάζ ή σχόλιο ή και τα δύο, θα το επιλέξουμε εμείς. Εμείς επίσης θα επιλέξουμε πώς θα παρουσιάσουμε μια πληροφορία. Για μας την πρώτη ευθύνη για ότι καλό και ότι στραβό γίνεται την έχουν οι επικεφαλής των παρατάξεων, οι οποίοι και έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν αν κάποιος στοχοποιείται άδικα ή αν κάτι δεν είναι έτσι όπως το λέμε, γιατί για μας υπάρχει πολιτική ευθύνη και συνέχεια στην πολιτική. Ο καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να βλέπει τα πράγματα όπως θέλει, έχει οπωσδήποτε και το δικαίωμα να μας κάνει υποδείξεις πώς ακριβώς θέλει το σχόλιο, την είδηση και το ρεπορτάζ. Λαμβάνουμε υπόψιν τις παρατηρήσεις τους και προσπαθούμε να βελτιωθούμε, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να λογοκριθούμε.
