Αναρωτιούνταν πολλοί, αναρωτιόμασταν κι εμείς πώς αυτή η γλίτσα, αυτός ο λιγδιάρης δημοτικός σύμβουλος που περπατάει σέρνοντας τα πόδια και η λίγδα τρέχει απ’ τα μπατζάκια του, πώς αυτό το τίποτα, αυτή η κοπριά που από το ένα δευτερόλεπτο στο άλλο φτύνει εκεί που γλύφει και γλύφει εκεί που φτύνει κατάφερε να επανεκλεγεί.
Κάνουμε μια μικρή έρευνα και διαπιστώνουμε πως η γλίτσα έχει αναπτύξει την πονηριά σε απίστευτο επίπεδο προκειμένου να επιβιώσει. Ο λιγδιάρης λοιπόν αυτός που δεν έχει καμία απήχηση στον περίγυρό του, αφού όλοι έχουν καταλάβει τι χαμένο κορμί είναι, περιμένει σαν την ύαινα να δει ποιοι από τους νέους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους έχουν δυναμική και είναι πιο ευκολόπιστοι από τους άλλους. Όταν επιλέγει τα θύματά του αρχίζει και τους προσεγγίζει κατά μόνας ζητώντας τους να κάνουν συνεργασία σταυρώνοντας ο ένας τον άλλον.
Με αυτόν τον τρόπο πλησίασε πέντε άτομα και εκείνοι γεμάτοι αφέλεια σκέφτηκαν πως ο λιγδιάρης είναι παλιός και θα τους βοηθήσει να εκλεγούν. Μάλιστα θεωρούσαν την εκλογή τους σίγουρη αφού τους στήριζε ένας παλιός παράγοντας και αφού η φιλοδοξία τους δεν τους άφηνε να δούνε τη λίγδα που τρέχει από τα μπατζάκια του. Οι νέοι υποψήφιοι του έδωσαν τους σταυρούς που χρειαζόταν για να επανεκλεγεί, ενώ αυτός τους προσέφερε τον καφέ της παρηγοριάς, γιατί κανένας από αυτούς που συναλλάχθηκε δεν εξελέγη και κανένας βέβαια δεν γνώριζε ότι ο λιγδιάρης ταυτόχρονα είχε υποσχεθεί σταυρούς και σε άλλους συνυποψήφιους.
Περ.
