Η καταστροφή του δάσους του Σέιχ Σου οφείλεται στην πολιτική που χαρακτηρίζεται από την εμπορευματοποίηση των δασών και την επιδίωξη διεύρυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε αυτά. Αν αυτή δεν εκδηλώνεται, τα δάση αφήνονται στην τύχη τους. Είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από την πολιτική ολοκληρωμένης προστασίας, διαχείρισης και οικολογικής ανόρθωσης των δασικών οικοσυστημάτων, που προϋποθέτει ως κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και την προστασία του περιβάλλοντος και όχι την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτή η κυβερνητική πολιτική που υλοποιείται από τον συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί για τα ΜΜΕ. Παρά τις προσπάθειες του ελάχιστου προσωπικού στις Δασικές Υπηρεσίες, οι ευθύνες της κυβέρνησης και του εντολοδόχου της στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση είναι τεράστιες. Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι και η υποστελέχωση των αρμόδιων Δασικών Υπηρεσιών, οι τεράστιες ελλείψεις σε μέσα, η ελάχιστη χρηματοδότηση, η ανυπαρξία πρόληψης κάθε φυσικού και άλλου κινδύνου. Γι’ αυτό π.χ. έχουν λήξει όλες οι διαχειριστικές μελέτες, που έπρεπε να γίνονται κάθε 5 χρόνια από τις Δασικές Υπηρεσίες και όχι να χρυσοπληρώνονται (όταν κάποιες από αυτές γίνονται), σε διάφορες ιδιωτικές εταιρείες. Μελέτες οι οποίες θα εξασφάλιζαν την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείρισή τους με επιστημονικό τρόπο.
Έτσι τα δάση εγκαταλείπονται στο έλεος των ασθενειών, των πυρκαγιών, με αποσπασματικά και τελευταίας στιγμής μέτρα σε βάρος της ζωής των λαϊκών στρωμάτων και του περιβάλλοντος.