Όταν γνωρίσεις το βάθος της ψυχής ,τότε θα είναι η μεγάλη στιγμή της αφύπνισης. Τότε θα είναι και η πρώτη σου φορά. Η πρώτη φορά που τα μάτια σου θα εστιάσουν στο νόημα, θα μοιάζει με τη πρώτη φορά που τα χρησιμοποίησες, θα είναι μια άγνωστη και ταυτόχρονα ανακουφιστική αίσθηση.
Η πρώτη φορά που όλα σου τα αισθητήρια, εσωτερικά και εξωτερικά, θα λειτουργήσουν σαν μαθηματική συνάρτηση, τότε σώμα, πνεύμα και ψυχή θα φτάσουν στην κορύφωση. Τότε ο κόσμος δε θα μοιάζει με θολό τοπίο που αρνείσαι να πλησιάσεις, αντιθέτως θα θυμίζει πίνακα που πασχίζεις να καταλάβεις.
Η κορύφωση θα έχει μορφή προσφοράς, θα είναι σαν ένας μικρός σπόρος που φροντίζεις και περιμένεις υπομονετικά να ανθίσει, θα είναι ο κόπος σου, θα μοιάζει της ψυχής σου.
Δυστυχώς , το άνθος σου δε μπορείς να το κρατήσεις μόνο για εσένα. Ίσως, να είναι σκοπός σου να το προστατέψεις ,αλλά οφείλεις να το εκθέσεις ακόμα και αν δε θελήσεις -σε κάποια στιγμή θα αναγκαστείς. Θα το κάνεις χωρίς να νιώσεις τη σιγουριά πως και οι άλλοι θα το σεβαστούν και θα το αγαπήσουν με τον τρόπο που εσύ το σέβεσαι και το αγαπάς. Γιατί ποιά θα είναι η αξία του αν δεν μοιραστείς την ομορφιά του; Ποιά θα είναι η δική σου αξία αν ζήσεις και δεν προσφέρεις;
Όλο αυτό ,όμως θα αποδειχθεί μάταιο γιατί ελάχιστοι θα το εκτιμήσουν, ακόμα λιγότεροι θα το λατρέψουν και θα μοιραστούν τους δικούς τους καρπούς μαζί σου. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα χτύπημα που θα αποτελείται από δύο πληγές: τη «μετάνοια» και την «αποστροφή» . Αυτές αν και μικρές, θα αποβούν καταστροφικές για το άνθος σου και έτσι θα καταλαβαίνεις τα αίτια του βάθους.
Ίσως θελήσεις να βανδαλίσεις ο ίδιος την ψυχή σου, έτσι ώστε να μη μπορέσει να το κάνει κάποιος άλλος και όλο αυτό γιατί σε έκαναν να αμφιβάλλεις για το αν ο κόσμος είναι αντάξιος της ομορφιάς. Γιατί θέλησες να τον καταλάβεις για να τον ομορφύνεις, όμως αυτός σε απέρριψε.
Charles
